ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ DADANT (συνεχεια)

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ ΝΤΑΝΤΑΝΤ (συνεχεια 4)

Μικρες Κυψελες

 Στο προηγούμενο κεφάλαιο διαπιστώθηκε ότι, οι μικρές κυψέλες παράγουν λιγότερες μέλισσες από τις μεγάλες, επειδή δεν επιτρέπουν στην βασίλισσα μεγαλη ελευθερια γεννας.Επισης σε προηγουμενο κεφαλαιο εγινε αναφορα οτι, η αποσταση απο κεντρο σε κεντρο μεταξυ πλαισιων παιζει μεγαλο ρολο για την σμηνουργια.Η αποσταση των 35χιλιοστων ευνοει την σμηνουργια, ενω των  38 χιλιοσ. αποσταση ,την αποτρεπει.Αυτο διαπιστωσε τυχαια ο Ντανταντ κατοπιν εφαρμογης των αποστασεων  Κουιμπυ πανω απο 20 χρονια, και επιβεβαιωθηκε σε μια εκθεση μελισσοκομικων καταστηματων απο τον κ. Αλλαν Λατμαν (Allan Latman) to 1916.Δεν ειναι ομως μονον αυτο. Μικρές κυψέλες προκαλούν πολλες σμηνουργιες. Οι μικρές κυψέλες αποθηκευουν ελάχιστη ποσότητα μελιού για το χειμώνα. Οι μικρές κυψέλες, που εχουν λιγοτερο πληθυσμο, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο το χειμώνα. Οι μικρές κυψέλες δεν επιτρέπουν στον μελισσοκόμο να αναγνωρίσει σωστα τις καλύτερες και πιο παραγωγικές βασίλισσες, ειδικα όταν επιθυμεί να επιλέξει μανες για βασιλοτροφια, αφού βρίσκονται σε περιορισμενο χώρο. Μικρές κυψέλες σμηνουργουν περισσοτερο,και δινουν μικροτερα σμηνη απο τις μεγαλες. Μικρές κυψέλες απαιτούν διαφραγματα, για να κρατησουν τις βασιλισσες εξω απο τον μελιτοθαλαμο.

Μερικα πατωματα απο 8πλαισιες κυψελες πηγαινουν πολυ ψηλα.

Οι μικρές κυψέλες έχουν μικρότερη βάση στήριξης από τις μεγαλύτερες, μαλιστα οταν πρέπει να  τοποθετηθουν πατωματα. Πηγαινοντας  υψηλότερα για την παραγωγη  μελιού, υπαρχει δυσκολια στην μεταφορα και τον αερισμο του, σε σχεση με τις μεγαλύτερες κυψελες και κοντα πατωματα.

Είναι αλήθεια ότι οι μικρές κυψέλες είναι φθηνότερες από τις μεγάλες. Όμως, καθώς συχνά θα πρέπει να τοποθετουνται πατωματα πηγαινοντας ολο και πιο ψηλα, δημιουργουν περισσοτερη ταση σμηνουργιας. Αφου θα χρειαστουν περισσοτεροι μελιτοθαλαμοι σε ολο το μελισσοκομειο, η οικονομία που επιδιωκεται, ειναι μικρότερη από  οτι θα επρεπε.Οι μικρές κυψέλες, ωστόσο, έχουν το πλεονέκτημα ότι είναι ευκολότερη η μεταφορα τους στην αποθηκη,απο μελισσοκομειο σε μελισσοκομειο,και ευκολότερο για τις γυναίκες  να τις διαχειριστουν.

Ένα πλεονέκτημα στην κατασκευή της κυψελης Langstroth, εχει να κανει με τους κατασκευαστες,που μπορουν να χρησιμοποιησουν ξυλεια πλατους 10 ιντσων, ( 25,4 εκατ.)ενώ ο θάλαμος Quinby-Dadant πρέπει να είναι κατασκευασμένος από ξυλεία πλάτους 12 ίντσες,( 30,5 εκατ.) η οποία είναι τώρα πολύ σπάνια ή θα πρεπει να είναι φυλλα συναρμολογημένα  με κολλα. Επειδη έχουν δυσκολιες στην κατασκευη γι αυτο και τις αποφευγουν οι κατασκευαστες κυψελων.

Πολλοί άνθρωποι, κυριως ιδιοκτήτες μελισσων, και όχι οι μελισσοκομοι, δεν πιστεύουν ότι οι μέλισσες τους πάνε καλά αν δεν σμηνουργησουν. Γι αυτούς τους ανθρώπους η μικρή κυψέλη είναι ένα όφελος, γιατί τα σμήνη είναι πολυάριθμα. Οι επαγγελματιες μελισσοκόμοι βλέπουν το θέμα διαφορετικα. Η μεγαλύτερη αξια της μικρής κυψέλης, στο μυαλό πολλών ανθρώπων, είναι η χαμηλή τιμή της. Αλλά τι θα ελεγε κανεις για έναν αγρότη που εφτιαξε έναν αχυρώνα ανεπαρκη για τις αναγκες του, που να μπορει να φιλοξενήσει τα μισα του ζωα σανο και εργαλεία; 

 Ο Lanstroth ελεγε, "Η τοποθετηση ενός μεγάλου σμήνους μελισσών σε μια μικρή κυψέλη μπορεί να συγκριθεί με την τοποθετηση μιας καλης  ομάδας αλόγων σε μια μικρη αμαξα, ή την σπατάλη νερου ενος μεγαλου χειμαρου,για να γυρισει ενα μικρο νερομυλο".

Αυτές είναι οι ιδιότητες καθώς και οι περιορισμοί του μικρού γονοθαλαμου. Από οτι αναφέρθηκε παραπάνω, βγαινουν τα εξης συμπεράσματα:

Ένας μεγάλος γονοθαλαμος πρέπει να είναι ενιαιος, επαρκής για όλες τις απαιτήσεις των καλύτερων βασιλισσων και για την προμήθεια όλου του μελιού που χρειάζεται ενα πολυπληθες σμηνος για το χειμώνα,  και την άνοιξη, καθώς και την απαιτουμενη γύρη για αναπαραγωγή.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να αυξηθεί η ικανότητα της κυψέλης Langstroth. Μια κυψέλη των 10 πλαισίων μπορεί να αυξηθεί,  σχεδόν κατάλληλη σε χωρητικότητα  με εκείνη του Dadant, προσθέτοντας εναν ρηχο μελιτοθαλαμο. Η κυψέλη μπορεί επίσης να διπλασιαστεί προσθέτοντας ενα σωμα γονοθαλαμου απο πανω στον πρωτο.Οι Ντανταντ δικιμασαν και τις δυο μεθοδους.Καμια δεν τους ικανοποιουσε.Η εξηγηση θα φανει παρακατω.


Ρηχα πατωματα, 6 ίντσες(15,2 εκ.) ή λιγότερο σε βάθος,  2-3 ή και περισσότερα μαζι  συνιστουσαν καποιοι μελισσοκομοι.

Η κυψέλη Heddon, διαφημιζοταν παρα πολύ από τον εφευρέτη της το 1886, δημιούργησε μεγάλη εντυπωση, εξαιτίας της αναμφισβήτητης ικανότητας του διαχειριστη της. Η κυψέλη Danzenbaker, που υιοθετήθηκε και την συνιστουσαν επίσης ικανοι μελισσοκόμοι και αντιπροσωποι. Και τα δύο αυτά στυλ, των κυψελων,καθώς και άλλοι παρόμοιοι τύποι οπως η eke και η nadir της παλιάς μελισσοκομίας, ειχαν χρησιμοποιηθεί και διατηρηθεί, επειδή ο γονοθαλαμος θα μπορούσε να "φιλοξενησει"όπως ελεγαν οι Βρετανοί, και να ταιριάξει στις απαιτήσεις των καλύτερων ή  και φτωχότερων βασιλισσων. Ένας από τους καλύτερους επαγγελματιες μελισσοκόμους του Τέξας, ο Louis Scholl, χρησιμοποιησε έναν τέτοιο γονοθαλαμο με επιττυχια. Το παράδειγμα του ωστόσο, δεν ακολουθησαν ακόμα ουτε και οι γειτόνες του, και ο λογος πρεπει να ηταν γνωστος.

ΟΙ κυψελες Εκες και Ναντιρς

Στα πειράματά τους οι Ντανταντ με τις μέλισσες διαπιστωσαν ένα γεγονός που είναι γνωστό στον πρακτικό μελισσοκόμο:  Η μαζα του μελισσιου είναι, όσο το δυνατόν περισσότερο, σε σχήμα σφαιρας. Η δε τοποθέτηση αυγών ακολουθεί παρόμοιο σχέδιο, η βασίλισσα αρχίζει στο κέντρο της σφαιρας, όπου οι περισσότερες μέλισσες ειναι συγκεντρωμενες, και τοποθετει τα αυγά της σε κύκλο γύρω από αυτό το κέντρο. 

Η κυψελη Λαγιενς"μακρυα ιδεα"(Long idea)

Αυτό αποδεικνύεται με σαφήνεια, όταν εξεταστει ενα πλαισιο με γονο,που φαινεται οτι,ο πιο παλιος γονος είναι πάντα στο κέντρο.

Αν σταματήσει κανεις να σκεφτει λίγο, το έργο που απαιτείται από τη βασίλισσα, για να μπορεσει να γεννησει περισσότερα από 3.000 αυγά την ημέρα,και για διάρκεια συνεχομενων εβδομάδων, θα καταλάβει εύκολα ότι δεν πρέπει να χάνει καθολου χρόνο. Εαν αρχιζε να γενναει, χωρις μεθοδικοτητα εδω κι εκει, δεν θα ήταν σε θέση να γεμίσει τα πλαισια με κανονικότητα και ταχύτητα. Όταν πρόκειται να γεννησει βαζει το κεφάλι της σε ένα κελί που θεωρεί άδειο. Εάν το κελι είναι καθαρό και έτοιμο για αυγό, τοτε εισάγει την κοιλιά της, τοποθετεί το αυγό και προχωρά σε άλλο κελι. Χωρίς συνεχη κανονικότητα γεννας για ώρες και ημέρες, θα ήταν αδύνατο για αυτήν να γεμισει τα πολυάριθμα κελια με αυγά, έτσι ώστε να αφήσει μονον λίγα κενά. Επομένως εχει τακτική στις ενέργειές της και περνά γεννωντας κυκλικα με ελάχιστη απώλεια χρόνου. Μια πολύ παλιά βασίλισσα, χανει αυτην την ικανονικοτητα, αποτυγχάνει αφηνοντας πολλα κενα κελια, που τοτε πρέπει να αντικατασταθεί.

Eνα φυσιολογικα γεννημενο πλαισιο γονου

Οταν η βασιλισσα, σε ένα ρηχό πλαίσιο, φτάνει στην άκρη της κηρηθρας, βρίσκει ξύλο αντί για κελιά. Αυτό την ενοχλεί και συχνά την αναγκάζει να πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ακόμα και μόνο ένα διαχωριστικο ξυλο σε ένα πλαίσιο, σταματαει μια βασίλισσα από την κατεύθυνση της γεννας της, ώστε να βάλει αυγα  μόνο στη μία πλευρά του πλαισιου. Όταν πρέπει να πάει από το ενα πατωμα στο αλλο, χάνει και πάλι πολυτιμο χρόνο. Όταν ειναι η εποχη για την μεγαλη γεννα, τροφοδοτείται  άφθονα από τις εργάτριες, που δεν προλαβαινει να γεννησει το ενα αυγο,και το επομενο ειναι ετοιμο να πεσει στο κελι. Μια καλή βασίλισσα, σε ένα σμήνος, γενναει

τα αυγά με τέτοιο ρυθμο που μπορεί, αν τοποθετηθει σε μαυρο πανι ,να δει κανεις σε αυτο αυγα. Αν λοιπόν θελουμε να έχουμε την καλύτερη αποδοση από μια βασίλισσα, θα πρέπει να την βάλουμε σε μια κυψέλη, που θα της δώσει τη μέγιστη δυνατότητα για την εύρεση κελιων χωρίς υπερβολική αναζήτηση. Αυτό λοιπον το βρισκει σε ενα μεγαλο πλαισιο, όπου η βασίλισσα μπορεί να γενναει για ώρες χωρίς να φυγει από τη ρουτίνα της, χωρις εμπόδια καθε είδους. Όταν αναρωτιόμαστε γιατί μια βασίλισσα βάζει πιο πολλα αυγα, σε ένα γονοθαλαμο με λίγες κηρηθρες μεγάλου μεγέθους, παρά σε δύο ή περισσότερα ρηχα πατωματα, που τοποθετηθηκαν το ενα πάνω από το άλλο,  και με καποιο κενο μεταξι τους, η εξήγηση βρίσκεται στο παραπανω κειμενο. Το ίδιο πράγμα εξηγεί γιατί, όταν μια βασίλισσα πηγαινει στο επανω πατωμα διστάζει να επιστρέψει. Είναι πιο πιθανό να ανέβει στο τρίτο από το να επιστρέψει στο πρώτο. Αλλά όταν έχει αρκετό χώρο, σε ένα περιορισμένο αριθμό πλαισιων, για να ικανοποιήσει την τάση της για γεννα, είναι πολύ πιθανό να ειναι ευχαριστημένη και να γενναει περισσότερο, οποτε και μεγαλύτερη αύξηση του πληθυσμού, με λιγότερη σμηνουργια.Ο μεγαλος χωρος δεν ευνοει την σμηνουργια.

Αυτη λοιπον ειναι η εξηγηση του πλεονεκτηματος που εχουν οι μεγαλοι γονοθαλαμοι,  σε σύγκριση με τους μικροτερους.

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ ΝΤΑΝΤΑΝΤ(συνεχεια)

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ DADANT (συνεχεια 3)

Μέγεθος Κυψελών

Οι κυψέλες Quinby που έγιναν αρχικά από τον Moses Quinby και υιοθετήθηκαν για πρώτη φορά από τους Dadant, περιείχαν 8 πλαίσια με εσωτερικες διαστασει 10.5 x 18 ιντσών(26,7Χ45,7 εκ.).Η Langstroth κυψέλες του κανονικού μεγέθους περιείχαν 10 πλαίσια, με εσωτερικες διαστασεις 8x16-7/8 ίντσες (20,3Χ42,8 εκ.).

Μεγεθος πλαισιων Λανγκστροθ και Κουιμπυ-Ντανταντ

 Η πρωτη κυψέλη είχε επομένως χωρητικότητα 92 τετραγωνικών ιντσών (233,5 τετρ.εκατοστα) πλαισιου παραπανω  από την δευτερη. Διαπιστωθηκε οτι και οι δύο ηταν μικρες, γιατί όταν τοποθετηθηκαν οι μελιτοθαλαμοι πανω στους γονοθαλαμους την άνοιξη, οι βασίλισσες ανεβαιβηκαν να γεννησουν εκει, αφου πρωτα γεμισαν τους κατω. Ο Dadant (πατερας) δοκιμασε τις κυψέλες Quinby διαφορετικών διαστασεων, μέχρι 20 πλαίσια κηρηθρας με χωρητικότητα 3780 τετραγωνικών ιντσών

 ( 9601 τετρ.εκατοστα).

Κυψελη 20 πλαισιων Ντανταντ

 Αυτες ήταν πάρα πολύ μεγάλες χωρις αμφιβολια, παρ'όλο που χρησιμοποιήθηκαν περίπου 40 από αυτες για αρκετά χρόνια, μπορεσαν να παράξουν μέλι, και αυτο ονομάστηκε «η μακρά ιδέα»( the long idea), δηλαδή γονος και μελι στον ιδιο χωρο,η δε βασιλισσα γεννουσε παντου από την μια ακρη της κυψέλης εως τη αλλη, και η εξαγωγη μελιου γινοταν απο πλαισια που ειχαν γονο,φυσικα δεν ηταν καλη ιδεα, και οχι επιθυμητη.

Για να παρει μια ιδεα ο αναγνώστης για τον αριθμό των πειραματικών εξελίξεων που έκανε ο C.P. Dadant(πατερας), πρεπει να φανταστει, ότι δοκιμασε κυψέλες με πλαίσια 18x18 ίντσες(45,7Χ45,7 εκ.), που εμοιαζαν με κανονικούς αχυρώνες, που τα πλαισια αποδειχθηκαν υπερβολικα μεγαλα, και θα  έσπαζαν εύκολα με την ζεστη. Δοκίμασε επίσης κυψέλες με πλαισια σε σχήμα φερετρου, επειδή είχε παρατηρήσει ότι οι μέλισσες χτιζουν τις κηρηθρες τους, σε οσο το δυνατον πιο στρογγυλό σχήμα.

Το πλαίσιο με σχήμα φερετρου 

Το πλαίσιο με σχήμα φερετρου ήταν το πλησιέστερο δυνατό σχημα κύκλου σε μια ξυλινη κυψέλη.  Οι μελισσες ειχαν τρομερη αναπτυξη σε αυτην,αλλα το ολο θεμα δεν προχωρησε, επειδη ηταν δυσκολη η τοποθετηση μελιτοθαλαμων. Μετα απο δοκιμες 1-2 χρονων και αυτη η ιδεα απορριφθηκε.

Εγινε μια σειρά παρόμοιων πειραμάτων απο τον Dadant, και τελικα υιοθετηθηκε μια κυψέλη Quinby με χωρητικότητα 11 πλαισιων, μειώνοντάς την σε 10 ή 9 πλαισια, ή ακόμα και σε μικρότερο αριθμό για μικρά σμήνη, με μία ή δύο σανίδες διαίρεσης.

Η δεκαπλαισια κυψελη Quinby, που τώρα ονομάζεται "Κυψελη Ντανταντ", περιέχει 1890 τετραγωνικες ίντσες κηρηθρας,( 4800 τετρ.εκατ.), ή 540 τετραγωνικες ίντσες ( 1371 τετρ. εκατ.)περισσότερες από την 10-πλαίσια κυψελη Langstroth. Ετσι αυτος ο γονοθαλαμος ειναι επαρκης, και ο 10-πλαισιος γονοθαλαμος της Langstroh ανεπαρκής, για την μέση παραγωγική βασίλισσα την άνοιξη.Η θετικη διαπιστωση ειχε σαν αποτελεσμα,  το 1876 η μελισσοκομικη μοναδα των Ντανταν, να εχει αρκετές εκατοντάδες από αυτές τις κυψέλες, οπως επισης διαχειριζοταν με τον ιδιο τροπο δίπλα-διπλα, αλλες110 κυψελες Langtroth 10 πλαισίων, τις οποίες είχαν μισθώσει για παραγωγή μελιού από ένα παλιό μελισσοκόμο,  απο το Μισσουρι,με το όνομα Barlow.

8πλαισια κυψεκη Λανγκστροθ και Ντανταντ 

Τον Μαϊο μηνα,ορισμενες κυψελες Langstroth πηραν μελιτοθαλαμους με χτισμενα πλαισια.Τα μελισια ανεβηκαν,και άρχισαν να εκτρέφουν γονο σ'αυτους,  ενώ καμία από τις βασίλισσες των κυψελών Quinby-Dadant δεν ανεβηκε στα πατωματα μελιου. Αυτό ήταν σαφές, και αποδεικτικό στοιχειο ότι, ο γονοθαλαμος Langstroth  των δέκα πλαισίων, δεν ηταν αρκετα μεγαλος για την γεννα της βασιλισσας, τη στιγμή που πρέπει να δημιουργησει μεγαλους πληθυσμους για τη συγκομιδή μελιου.

Πρόσθετες ενδείξεις για την ανωτερότητα ενός μεγάλου γονοθαλαμου ήταν άφθονες, όταν υπολογιστηκαν τα αποτελέσματα. Εκτός από το γεγονός ότι πολλοί παλιοί μελισσοκόμοι επαινουσαν την κυψελη των μεγάλων διαστασεων, απο τοτε ακόμα που χρησιμοποιουσαν κοματια κορμων δεντρου ή κιβώτια, διαπιστωσαν ότι ο αυξημένος πληθυσμός προηλθε, από τον άφθονο χωρο εκτροφής γονου που δόθηκε στη βασίλισσα, χωρίς να μετακινηθει σε πατωματα, εξασφάλισε μια πολύ αυξημένη συγκομιδή . Ίσως η πιο συνηθισμένη απόδειξη που μπορούσε να αναφερθει είναι η άποψη της συζύγου ενός αγρότη στο αγρόκτημα του οποίου βρισκόταν ένα μελισσοκομείο Ντανταντ, αποτελούμενο τόσο απο μεγάλες κυψέλες Dadant, οσο και συνήθεις κυψέλες Langstroth περίπου τον ιδιο αριθμό, που η διαχειρηση γινοταν κατά τον ίδιο τρόπο.Πληρωναν αυτούς τους ανθρώπους για τη μίσθωση της τοποθεσιας, με το μισο μεριδιο της παραγωγης μελιου. Η κυρία, η οποία ήταν πολύ εξυπνη επιχειρηματιας, ζήτησε μια μέρα τον λογο,γιατί είχαν φέρει μικρές κυψέλες στο αγρόκτημα τους, και δεν τις κρατουσαν στο σπίτι. Νομιζε πως δεν εκαναν δικαιη μοιρασια, διοτι μπορούσε να δει ξεκάθαρα ότι οι μεγάλες σοδιες προέρχονταν από τις μεγάλες κυψέλες και τους έδωσε να καταλαβουν έντονα οτι, στο μελλον θα ηθελε να κρατήσουν μόνο μεγάλες κυψέλες εκεί. Αν και ειχαν δει τα πλεονεκτήματα των μεγάλων γονοθαλαμων, τίποτα δεν θα ηταν πιο φανερο από αυτην την φρικτη καταγγελία.

Ωστόσο, ήταν απαραίτητο να διατηρήσουν μελισσια σε τυποποιημένες κυψέλες Langstroth, για πολύ λίγους ανθρώπους, μέχρι να μαθουν οι αγοραστες, και να ειναι πρόθυμοι να αγοράσουν  τέτοιους μεγάλους γονοθαλαμους. Και όμως, για την επιτυχία, ειδικά στην συλλογη μελιου, δεν υπάρχει σύγκριση στα αποτελέσματα.

Είναι αλήθεια ότι, με τις κυψέλες Langstroth του κανονικού μεγέθους, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει ενα,εναμιση, ή δύο σωματα, για γονοθαλαμο. Αλλά εδώ υπηρχαν αντιρρήσεις. Όταν οι βασίλισσες ανεβαίνουν από το ενα πατωμα στο αλλο, ειναι υποχρεωμένες από ανάγκη, να βρουν χώρο για να βάλουν τα αυγα τους, και διστάζουν να γυρίσουν πίσω. Υπαρχουν συχνά αναφορές, για βασιλισσες που δουλευουν σε τρεις οροφους, έτσι ώστε ο γονος να ειναι διάσπαρτος παντού σε αυτα τα πατωματα. Έτσι, η χρήση μιας μικρής κυψέλης, που να γίνεται μεγαλύτερη διπλασιάζοντας τον χωρο της, απαιτει περισσοτερο  χρονο διαχειρησης, και γινεται ενοχλητικη και χρονοβορα, σε σχεση με την μεγάλη κυψέλη. Μια κυψέλη Langstroth των 8 πλαισίων είναι πολύ μικρή. Μια κυψέλη Langstroth των 8 πλαισίων, οταν διπλασιαστει σε 16 πλαίσια, είναι πολύ μεγάλη. Μπορει κανεις να κανει οτι εκανε ο Δρ Μίλερ,  που μείωνε τα 16 πλαίσια σε 8, όταν έβαζε τους μελοτοθαλαμους. Ο τροπος αυτός δίνει στην βασίλισσα άφθονο χώρο για να αναπτύξει τον γονο της πριν από την συλλογη μελιου, αλλα ετσι αναγκάζει τον μελισσοκόμο να κάνει πολυάριθμους χειρισμούς αργότερα.Η αποφαση ηταν οτι, χρειαζεται ενας χωρος  ούτε πολύ μεγάλος ούτε πολύ μικρός, ικανός να φιλοξενήσει τις πιο παραγωγικές βασίλισσες, στον κύριο γονοθαλαμο,εξασφαλιζοντας τον μελιτοθαλαμο μονο για το μέλι.Αυτη ειναι η κυψελη DADANT.

12 και 13 πλαισια Langstroth

Ένας αριθμός πρακτικών μελισσοκόμων, οι οποίοι ειχαν ανακαλύψει επίσης την ανεπάρκεια της κυψέλης Langstroth των 8 και 10 πλαισίων, χρησιμοποιούσαν κυψέλες που περιειχαν 12 και σε ορισμένες περιπτώσεις 13 πλαίσια. Αυτοί γονοθαλαμοι είναι ίσοι σε χωρητικότητα με τους γονοθαλαμους Dadant  9 πλαισιων, αλλά ο μεγάλος αριθμός πλαισίων καθιστουσε αυτους τους γονοθαλαμους λιγότερο επιθυμητους. Ο κ. C. F. Davie έκανε μια δήλωση, στο μελισσοκομικο περιοδικο"American Bee Journal"  τον Οκτώβριο του 1919, ότι συγκριτικες εμπειρίες μεταξύ των κυψελών 12 πλαισιων Langstroth και των βαθύτερων κυψελών με μικρότερο αριθμό πλαισίων, εδειξαν οτι οι βαθυτεροι γονοθαλαμοι δουλευουν καλυτερα.

Δεν θα ηταν ευκολο κανεις, να υιοθετησει νεο τροπο μελισσοκομιας απο αυτον που γνωριζει, και οταν μαλιστα εχει ξοδεψει ενα μεγαλο κεφαλαιο σε εξοπλισμους γι αυτην την μελισσοκομια.Ο νεος μελισσοκομος,θα ηταν καλο, να γνωριζει διαβαζοντας πολυ, τα υπερ και τα κατα, του καθε τροπου μελισσοκομιας, πριν ξεκινησει να κανει αυτο το επαγγελμα( ή χομπι).
(συνεχιζεται)....

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ DADANT (συνεχεια)

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ  DADANT (Συνεχεια 2.)

Οι Μελιτοθαλαμοι(πατωματα)

Τα κατάλληλα πατωματα (μελιτοθαλαμοι) εξαρτώνται απο την μελισσοκομια που ακολουθει καποιος, και από το είδος του μελιου που προκειται να παράγει. Αν θέλει κανεις στο μελισσοκομειο του να παραγει  μελι-κηρηδια (section),τοτε το μελι θα πρέπει να  αποθηκεύεται από τις μέλισσες με τρόπο, που θα  του  επιτρέψει  αργοτερα να το πουλησει με τον πιο ικανοποιητικό και κερδοφόρο τρόπο,σε κηρηθρα καθαρη χωρις γεννα και κουκουλια μελισσων (σκουρα).

Οταν η οικογενεια Ντανταντ ξεκινησε την επαγγελματικη μελισσοκομια σε μεγαλη κλιμακα,τα μελι-κηρηδια(sections),δεν ειχαν καθιερωθει ακομα, και τα πρωτα ηταν κατασκευασμενα απο λεπτες φετες ξυλου,διπλωμενου με 3 σπασιματα δημιουργοντας ετσι ενα τετραγωνο,και 4 απο αυτα ηταν τοποθετημενα μεσα στο πλαισιο του μελιτοθαλαμου.Το βαρος τους δε, ηταν το καθενα κατω απο μισο κιλο και πιο λιγο. Sections ομως του ενος και των δυο κιλων υπηρχαν.Το περισσοτερο μελι προερχοταν απο μικρα κιβωτια κατασκευασμενα απο ελαφροξυλο, με γυαλι στην μια η περισσοτερες πλευρες, και μεγεθος παραγωγης μελιου περιπου 3 κιλων, που αυτο ηταν μελιτοθαλαμος, με μια η περισσοτερες τρυπες 25-30 χιλιοστων στο κατω μερος, επιτρεποντας στις μελισσες να περασουν, αλλα δεν ειχαν αρκετο αερισμο.Οι μελιτοθαλαμοι λοιπον που χρησιμοποιουσαν εκεινη την εποχη, ηταν περισσοτερο για προληψη, αντι για αποθηκευση μελιου.

Ο Dadant αναφερει οτι, κατα την μεγαλη παραγωγη μελιου τους, διαπιστωσαν οτι οι μέλισσες ηταν  εχθρικές προς τους μικρους μελιτοθαλαμους. Θα έβαζαν εκατοντάδες κιλα μελιού σε αυτά τα μεγάλα πλαίσια Quinby αν ήταν διαθέσιμα, ενώ ηταν απρόθυμες στα μικρα κιβωτια, βαζοντας μονον λίγα κιλά μελι.

Άλλοι μελισσοκόμοι της περιοχης διαπιστωσαν το ίδιο πράγμα. Ο Oliver Foster, πριν από χρόνια, έγραψε:

«Λαμβάνοντας υπόψη  το αντικείμενο, από την πλευρά των μελισσών, στην αποθήκευση  μελιού το καλοκαίρι,που  θα πρεπει να είναι  προσβάσιμο για την χειμερινή κατανάλωση. Τον χειμώνα οι μέλισσες γινονται μια στρογγυλή σφαίρα,  σε κατάσταση ημιαναισθησιας, κανοντας μικρες κινησεις σταδιακα, καταναλωνοντας το μελι που βρισκεται κοντα τους, από το κέντρο προς την επιφάνεια και από την επιφάνεια προς το κέντρο της μπάλας.Μπορούμε να φανταστούμε πόσο ανεπιθύμητο είναι γι αυτες,να τιςς υποχρεώσουν να χωρίσουν τις προμηθειες τους μεταξύ τεσσάρων ξεχωριστών διαμερισματων 4Χ12 ιντσες(12,5Χ25,5 εκατοστα) βαση, και να μην υπαρχει συνεχομενη επικοινωνία.>>

Όλα τα πειράματα που έγιναν από εμάς,  οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι, θα μπορούσαμε να παράγουμε διπλάσιο μέλι  βαζοντας πλαίσια πανω απο τον γονοθαλαμο, χωρίς εμπόδια και κινησεις εμπρος -πίσω για τις εργατριες μελισσες, μέλι οσο δεν πηραμε  ποτε απο τα μελι-κηριδια(section ή τα κιβώτια.

Αλλά αν έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε το βαθυ πατωμα(γονοθαλαμου) ή το ρηχο πατωμα για μελιτοθαλαμο, ήταν ένα ζήτημα στο οποίο  θα έπρεπε να πειραματιστούμε, γιατί ελάχιστα είχαν γίνει προς αυτήν την κατευθυνση.

Το πείραμα έγινε με ένα μεγάλο αριθμό κυψελών τόσο με τους βαθιούς γονοθαλαμους, όσο και με τις κυψέλες Langstroth. Με τους βαθιους γονοθαλαμους,το προβλημα λυθηκε με την πρωτη.Τα πλαισια ηταν υπερβολικα μεγαλα για να χρησιμοποιηθουν σαν μελιτοθαλαμοι. Υπήρχε κινδυνος τα παρα πολυ βαρια πλαισια να σπασουν, οπως επισης ηταν δυσκολη και η εξαγωγη μελιου. Εκτός αυτού, ένα βαθύ πλαισιο προσελκύει περοσσοτερο  για γεννα την βασίλισσα, παρα ενα ρηχο.Με τα πατωματα Langtroth, οι αμφιβολιες ηταν λιγοτερες, αλλά μας φάνηκαν επαρκείς για να την καταδικάσουμε. Καποια στιγμη υπηρχε αρκετα  μεγάλος χωρος που περισευε, κυριως οταν αρκετοί μελισσοκομοι διπλασιαζαν τα σωματα που θεωρούσαν συχνα απαραίτητο,προσθετοντας το δευτερο πατωμα στο κατω μερος αντι απο πανω. Στη συνέχεια, αυτα τα πλαισια δεν ήταν τόσο βολικα όσο εκείνα που ειχαμε υιοθετήσει εκείνη την εποχή, για την εξαγωγή μελιου, με τη συμβουλή του κ. Langstroth. Τα ρηχά πλαίσια, όπως αυτά που υπηρχαν στην αγορα από τους αντιπροσώπους, ηταν πολύ ρηχά. Αυτά που χρησιμοποιούσαμε ειχαν το σωστό μέγεθος για να απολεπισθουν με ένα τραβηγμα του μαχαιριού, και όμως περιειχαν περίπου 100 τετραγωνικες ίντσες κηρηθρας, ( 254 τετρ.εκατοστα) ,δηλ. πάνω από τα δύο τρίτα της χωρητικότητας ενός τυποποιημένου πλαισίου γονοθαλαμου Langstroth. Παρόλο που πολλοι μελισσοκομοι ελεγαν ότι δεν μπορούν να ανεχθούν δύο διαφορετικά μεγέθη πλαισίων στο μελισσοκομείο τους,  οι Ντανταντ ειχαν βρει λιγοτερη αντιρηση στην αξαγωγη μελιου σε αυτές τις κηρηθρες από ό, τι μπορεί κανείς να βρει στη χρήση μελι-κηρηδιων(sections).


Διαφορα μελιτοθαλαμων Langstroth και Dadant

Το γεγονός ότι οι μέλισσες προτιμούν τις μεγάλες κηρηθρες για να αποθηκεύσουν το μέλι τους, αντί για μικρα κιβωτια, έχει διαπιστωθει από τους μελισσοκόμους σε πολλες περιφερειες.Ειδικα στο Τεξας, μελισσοκομοι παρηγαγαν αυτό που ονομάζεται " χύμα μελιου, ή κομμάτι μέλι", το μέλι σε μεγάλες κηρηθρες που κόβεται από τα πλαίσια και πωλειται στο εμπόριο σε κουτια-βαζα, με αρκετη ποσότητα μελιου για να γεμίσει τα διάκενα μεταξύ των κομμένων κηρηθρων. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης του γιου Ντανταντ που έγινε στο νότιο Τέξας, οι μελισσοκόμοι του ειπαν οτι ,θα μπορούσαν να περιμένουν ένα τρίτο περισσότερο μέλι από τις μέλισσες τους, σε μεγάλες κηρηθρες που έχουν όλο το μήκος της κυψέλης, παρά σε μικρά κιβωτια. Αυτό το πίστεψε ποιο εύκολα ο Dadant, γιατί ο ισχυρισμός ήταν σύμφωνος με τη δική του εμπειρία. Εκτός από τους λόγους που επικαλείται ο Oliver Foster, που αναφέρεται σε μια προηγούμενη παράγραφο, σχετικά με τις συνήθειες των μελισσών," η μακρα κηρηθρα στον μελιτοθαλαμο, είναι πιο εύκολη για τις εργατριες, αερίζεται ευκολοτερα, και ειναι πιο ευχρηστη με κάθε τρόπο". Το ηθικο του σμηνους-(οπως ελεγε ο  Geo. S.Demuth)- ενισχύεται από τέτοιους μελιτοθαλαμους,που μπορουν  οι μελισσες να δουλεύουν με μεγαλύτερη ευκολία και συχνά να αποδίδουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα.

Ένα πείραμα που εκαναν με έναν αριθμό μελιτοθαλαμων, στους οποίους χρησιμοποιήθηκαν πλαισια για μελι-κηρηδια μισου κιλου και κανονικου μηκους πλαισια, δεν άφησε καμια σκιά αμφιβολίας ως προς την προτίμηση των μελισσών. Κάθε πρακτικός μελισσοκόμος γνωρίζει ότι οι μέλισσες αρχίζουν την αποθήκευση του μελιού στο μελιτοθαλαμο σε εκείνο το τμήμα που βρισκεται πλησιέστερα στον γονο, συνήθως στο κέντρο της κυψέλης. Τοποθετωντας τόσο πλαισια τμημάτων  sections,οσο και πλαισια κανονικου μήκους, με βαση κηρηθρας, αλλα με τα πλαισια sections στο καλυτερο σημειο,κοντα στο γονο, είδαμε ότι οι μέλισσες αρχισαν να αποθηκεύουν μελι στα πλαισια πλήρους μήκους, και ομως ποιο μακρυα απο τον γονο, και γεμίστηκαν πριν ξεκινήσουν τα sections. Ο οποιος δήποτε πειραματιστής μπορεί να δοκιμάσει ευκολα για τον εαυτό του.

Βασιλικα Διαφραγματα

Στην μελισοκομια με κυψελες Langstroth, ισως ειναι απαραιτητο, διοτι πρεπει να γινουν χειρισμοι λογω μικρου γονοθαλαμου, οπως περιορισμο της βασιλισσας στον κατω η επανω γονοθαλαμο,παραγωγη σμηνων η παραγωγη μελι-κηρηδιων(section) κλπ.

Στην μελισσοκομια με το συστημα Dadant, επειδη ο γονοθαλαμος ειναι αρκετα μεγαλος και για την πιο παραγωγικη βασιλισσα, το βασιλικο διαφραγμα δεν χρησιμοποιηται.Ειναι μονον μια ενοχληση, και σπανια απαραιτητο.Ισως μονον για την γρηγορη παραγωγη μελισσοσμηνων, τιναζοντας ολο το πληθυσμο απο 2 πλαισια σφραγισμενου γονου και 2 πλαισια τροφων κατω στον γονοθαλαμο,βαζοντας διαφραγμα και ενα κενο σωμα απο πανω με τα τιναγμενα πλαισια,περιμενοντας 4-ωρες ή μεχρι την επομενη μερα,να αναιβουν οι παραμανες μελισσες να καταλαβουν τα πλαισια,χωρις να ψαχνει κανεις για την βασιλισσα του σμηνους,αφου δεν μπορει να περασει το διαφραγμα.Κατοπιν το πατωμα αφαιρειται για να τοποθετηθει καινουργια βασιλισσα.Αυτο εφαρμοζεται στην
επαγγελματικη μελισσοκομια για γρηγορη λυση.

(συνεχιζεται).....

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ DADANT (συνεχεια)

Η κυψέλη DADANT (συνεχεια 1.)

Στο κεφαλαιο αυτο γινεται αναφορα, περιγράφοντας την πρωτη κυψέλη που χρησιμοποιούσε η οικογενεια Ντανταντ για  παρα πολλα χρονια, δινοντας όλες τις λεπτομέριες. Στη συνέχεια, σε εγκαρσια τομη, δινονται τα μετρα της κυψελης και των πλαισιων, καθως και κενων χωρων,με τις λεπτομέρειες οπως μπορεί να σχεδιαστουν.Κυψέλες κάθε μεγέθους μπορούν να κατασκευαστούν με αυτό το διάγραμμα, με τη μόνη προσοχή να διατηρηθούν οι κενοι χώροι μεσα στην κυψελη οπως αναγραφεται.Ειναι μια κυψελη για συνεχη παραγωγη μελιου.

Αργοτερα ακολουθησαν τις εξωτερικες διαστασεις του Langstroth, ως προς το μηκος,για να γινουν και οι δυο κυψελες πιο συμβατες με τα πλαισια.

       

Εικονα 1. -Λεπτομεριες Σχεδιου αρχικης ΚυψεληςDadant.

Εικονα 2.Πλαισιο Langstroth και Dadant ιδιο μηκος και 
               2-1/8 ιντσεςπιο βαθυ(5,4 εκατοστα).

AA=18X2X2 inch( 45,7X5,8X5.8 εκατοστα)-Β=25Χ17-1/2Χ7/8 inch (63,5X44,5X2,2 εκ.)-C=10X17-1/2X7/8 inch(25,4X44,5X2,2 εκ.)-

DD=16-1/2X12-1/2X7/8 inch(42x32X2,2 εκ.)- Ε=8Χ3/8inch (20,3X1 εκ.)

-F=18-1/4X13-7/8 inch (46,4X35,2 εκ.)-

GG=τετραγωνα πηχακια-

H=1/2X3/4 inch (1,3X2,8 εκ.)-

I=20-1/4X1-1/8πλατοςΧ7/8 παχος Inch (51,5X1,6X1,9εκ.)-

JJJJ=1/2πλατοςΧ5/8 υψοςΧ3/4 φυλο λαμαρινας- πλατος Inch (1.3X1,6X1,9 εκ.)-Υψος μεταλικης γλωσσας βασης πλαισιων 0,6 εκ.-

KKKK, =δείχνει πώς καρφώνονται οι ορθοστάτες-M=17-7/8X1/2X7/8 inch (45,4X1,3X2,2 εκ.)-NN=11-1/4X5/16X7/8 inch (28,6X0,8X2,2 εκ.)-PP=18-1/2X9X7/8 inch(47X22,8X2,2 εκ.)-RR=16-1/2X6-3/4X7/8 inch (42X17X2,2 εκ.)-

T=1-1/2 inch (2,6 εκ.)-YY=6-1/4x7/8 inch (15.9X2,2 εκ.)-M B=1/2 inch

(1,3 εκ,)-DN,ND,VI,RY,YR=1/2to3/8 inch (1,3 με 1 εκ.)-U=πανω ραβδος λπαισιου ιδιο με γονοθαλαμου-I.V.=κατω μερος πλαισιου ιδιο με γονοθαλαμου.

Οι πλαϊνες πλευρες της κυψελης στο κατω μερος του γονοθαλαμου, δημιουργουν πατουρες για να καθεται εσωτερικα ο πατος, το δε πισω μερος εχει διπλη σανιδα σχηματιζοντας ετσι πατουρα με ολο το παχος της σανιδας.

Λεπτομεριες του κατω μερους του γονοθαλαμου.

Με τον τροπο αυτο δεν μπαινει υγρασια (οταν τρεχει το νερο της βροχης στο πλαϊ),επισης προστατευει τον γονοθαλαμο απο τρωκτικα,κηροσκορο, κρυο αερα κλπ.Επισης βοηθαει να μην κρυωνει το πισω μερος της κυψελης ,που ο κανονας τοποθετησης ηταν με την εισοδο προς νοτο, και το πισω μερος στο βορα, που συνηθως ειναι πιο κρυο, μαζι με το καθετο διαφραγμα απο την πλευρα της ανατολης, που επισης ειναι κρυα πλευρα.Ετσι κρατουσαν το σμηνος πιο ζεστο.Αργοτερα ο Μοναχος Ανταμ, απεριψε αυτην την θεωρια προσανατολισμου της κυψελης.Το κατω μερος των πλαισιων φαινεται,  ενας οδηγος αποστασεων πλαισιων φτιαγμενος απο συρμα,που χρησιμοποιηθηκε για πολυ λιγο διαστημα, γιατι δημιουργουσε εμποδιο στην μετακινηση των πλαισιων.(Η χρηση εφαρμοστηκε πριν την πανω πατουρα-βαση πλαισιων με λαμα σιδηρου).Δεν ανοιγαν τις κυψελες ποτε χωρις λογο, ανοιγαν  μονον οταν χρειζοταν καποια επεμβαση απο τον μελισσοκομο.

Ο τυπος της τηλεσκοπικης σκεπης, ηταν ιδεα του Langstroth,Σκεπαζε τελειως τον μελιτοθαλαμο με καποιο κενο στο πλαϊ, και πατουσε σε σανιδακι προεξοχη στον γονοθαλαμο, περιπου 2εκ,κατω απο το επανω μερος,εξωτερικα των τοιχωματων του γονοθαλαμου. Αυτο χρησιμευε, οταν δεν υπηρχε μελιτοθαλαμος, να χρησιμοποιηται σαν κενος χωρος τροφοδοσιας, η να τοποθετηται το εσωτερικο καπακι πανω απο τα πλαισια για προστασια. Μελισσοκομοι που χρησιμοποιησαν αυτου του τυπου την κυψελη για 25 χρονια, καταλαβαν ποσο ενοχλητικο ηταν, η φθορα των επαφων μεταξυ σωματων, και των σημειων που τοποθετηται το ξεστρο για το ανοιγμα της κυψελης.

Το διαχωριστικο πλαισιο ειναι για να περιοριζει τον χωρο,δηλ.να τον αυξομειωνει αναλογα με τις αναγκες χωρου του σμηνους.

Υπαρχουν 2 ειδων διαχωριστικα πλαισια.Το ενα ειναι ενα κανονικο πλαισιο που,αντι για φυλο κηρηθρας τοποθετηται κοντρα πλακε, και δεν προσφερει σαν προστασια τιποτε παρα πανω απο ενα κενο πλαισιο με κηρηθρα, και ο αλλος τυπος διαχωριστικου ειναι αυτος,που στο εμπρος και πισω μερος,ορθοστατες του πλαισιου, εχει τοποθετηθει διπλωμενο υφασμα, που ακουμπαει στα εσωτερικα τοιχωματα του γονοθαλαμου και δεν αφηνει να περασει, και να κυκλοφορισει ο κρυος αερας. Εαν το διαχωριστικο πλαισιο ειχε κοπει ακριβως στα μετρα της κυψελης,και ακουμπουσε στα τοιχωματα, θα ηταν αδυνατον να μετακινηθει,αφου θα ειχε σταθεροποιηθει απο τα μελισσια με την προπολη.Με το μαλακο υφασμα, η μετακινηση του γινεται ευκολοτερη.Ειναι τοποθετημενο μονιμα στην κυψελη, και η αφαιρεση του γινεται μονον για λιγο, οταν χρειζεται να μεγαλωσει ο χωρος, για ελεγχο του γονου, τροφων,βασσιλισας κλπ.Επισης μετακινηται για την αυξομειωση της κυψελης, αναλογα με την δυναμη του μηνους, και τον αριθμο πλαισιων.

Ο αναγνωστης πρεπει να καταλαβει πως η κυψελη κατασκευαστηκε για 10 πλαισια συν 1 (-το διαχωριστικο πλαισιο-),οταν η κυψελη Langstroth αριθμουσε 8 πλαισια, και οταν γεμιζε με μελισσες, η χωριτικοτητα της εφθανε μονον τα 6 πλαισια Ντανταντ.Σε πολλες περιπτωσεις, ξεχειμωνιαζαν τα σμηνη τους σε 6 πλαισια Ντανταντ και το διαχωριστικο, γεμιζοντας τον καινο χωρο με διαφορα, φυλλα του δασους, ζεστα αντικειμενα για προστασια.Ετσι ειχαν καλυτερη πιθανοτητα ξεχειμωνιασματος,απο οτι με την 8πλαισια Langstroth.

Το διαχωριστικο πλαισιο ειναι κατασκευασμενο ακριβως οπως το κανονικο πλαισιο, αφηνοντας κενο στο κατω μερος,για την κυκλοφορια και το ελεγχο του χωρου απο τις μελισσες.Πανω απο τα πλαισια σταματησαν να βαζουν εσωτερικο ξυλινο καπακι, διοτι οι μελισσες το σταθεροποιουν με προπολη, και με το ανοιγμα της κυψελης δημιουργει αναταραξεις, που αναστατωνουν τις μελισσες.Αντι αυτου χρησιμοποιουσαν χονδρο υφασμα με λαδι (The oilcloth ) πανω στα πλαισια, που δεν κολλαει πολυ,τραβωντας απο την μια ακρη ξεκολλαει ευκολα και δεν δημιουργει αναστατωση.Σημερα υπαρχει το πλαστικο, ακομα καλυτερο, διοτι αφηνει να περασει αμεσως φως κατα το ανοιγμα, που ηρεμει τις μελισσες.

Tα πλαισια που χρησιμοποιουνται στον μελιτοθαλαμο της κυψελη Ντανταντ εχουν υψος εσωτερικα 6-1/4 ιντσες (15,8 εκατοστα). Στην αγορα υπαρχουν 2-3 διαφορετικα μεγεθη υψους πλαισιων, αλλα για τους Ντανταντ αυτο ειναι το σωστο υψος, μετα απο πολλες δοκιμες για αυτην την

 κυψελη . Στους μελιτοθαλαμους τοποθετουσαν ενα πλαισιο πιο λιγο απο τον γονοθαλαμο, και σε μεγαλυτερη αποσταση, δηλ.1-3/4 ιντσες απο κεντρο σε κεντρο( 4,5 εκατοστα),εαν ειναι πιο μακρυα τοτε χτιζουν στο ενδιαμεσο κηρηθρα.Οταν πρωτοτοποθετηται το πλαισιο με φυλλο κηρηθρας, η αποσταση πρεπει να ειναι η ιδια με του γονοθαλαμου 1-1/2 ιντσες( 3.8 εκατ.),διοτι οταν φουσκωσουν με μελι την νεα κηρηθρα,υπαρχει κινδυνος να σπασει κατα την εξαγωγη μελιου λογω βαρους.Κανονικα τοποθετουνται 10 πλαισια, και μετα την πρωτη εξαγωγη μελιου τοποθετουντα 9 πλαισια, σε μεγαλυτερη αποσταση,οταν η κηρηθρα σταθεροποιηθει.

Οσο για το σλογκαν ,<<ενα ειδος κυψελης στο μελισσοκομειο>>,αυτο δεν ισχυει για τους μελιτοθαλαμους, γιατι ειναι μεγαλυτερη φασαρια να υπαρχει εναμιση πατωμα γονος και μισο πατωμα μελι, απο το να υπαρχει κατω ο γονοθαλαμος με τον γονο, και απο πανω ο μελιτοθαλαμος με το μελι, χωρις την ενοχληση του γονου.
(συνεχιζεται)....

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ ΝΤΑΝΤΑΝΤ

DADANT SYSTEM OF BEEKEEPING
ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ ΝΤΑΝΤΑΝΤ

Γράφοντας ένα αρθρο,η ενα βιβλίο, είναι συνηθισμένο να ξεκινάει κανεις με ένα πρoλογο, τον οποίο πολύ λίγοι άνθρωποι διαβάζουν.Η σειρα των αναρτησεων, που προηγηθηκαν και θα ακολουθησουν, εχει σκοπο να καταλαβει ο φιλος της κυψελης Dadant, τα "γιατί" του συστήματος,την ιστορια της μελισσοκομιας Dadant,ο σκοπος που εφαρμοστηκε και τα οφελη που εχει ο μελισσοκομος εφαρμοζοντας την, και γενικα το ολο συστημα  Μελισσοκομιας Ντανταντ αναπτύσσεται σε αυτες τις σελίδες.





ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1.

Πρώτα πειράματα. 

Ο πατερας Dadant,-Charles Dadant, μεταναστευσε στην Αμερικη απο την Γαλλια το 1863. Στην Ευρωπη ειχε
μελισσες, ειχε παθος  με την μελισσα,και ειχε κανει πολλα πειραματα με διαφορετικες κυψελες.Στο καινουργιο
τοτε μελισσοκομικο περιοδικο "American Bee Journal" στο τευχος 3, το 1868, δηλωσε το ξεκινημα του στην μελισσοκομια.Το 1864 εκανε την εγκατασταση του σε μια φαρμα, 2 μιλια βορεια του Χαμιλτον-Ιλλινινοϊς
(Hamilton-Illinois), αγοραζοντας 2 σμηνη με μαυρες μελισσες σε κιβωτια.Απο αυτα τα 2 σμηνη εφτιαξε μεγαλα
μελισσοκομεια,που μπορουσαν να τραφουν μερικες οικογενειες, και να ειναι οικονομικα ανεξαρτητες.
 Ο C. Dadant δήλωνε συχνά ότι οι μέλισσες πάντοτε πληρωνουν εκ των προτέρων σε ειδος, για όλες τις δαπάνες που διατίθενται για την διαχείριση και τις πολλές βελτιώσεις τους.
Μετά από πειραματισμους που εκανε, ερευνοντας τις τοτε μεθόδους μελισσοκομίας του Παλαιού Κόσμου, διάβασε σε ένα περιοδικό, για τις επιτυχίες του Μωσέ Κουίνμπι,(Moses Quinby) απο το τοτε κράτος της Νέας Υόρκης, αγόρασε το βιβλίο του «Τα Μυστηρια της Μελισσοκομίας»(The mysteries of Beekeeping) και αργότερα «Η Κυψελη και η Μελισσα>>(The hive & Honey bee) του Langstroth , το οποίο επρόκειτο να αναθεωρηθει, 20 χρόνια αργότερα, μετα απο αιτημα του συνγραφεα. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ηταν πεπεισμένος ότι το σύστημα Langstroth βρισκοταν μπροστά απο οτι δήποτε άλλο ειχε επινοηθει, και ότι η αρχή της κυψέλης του κινητού πλαισίου ήταν το κλειδί της επιτυχημένης μελισσοκομίας, λόγω του τέλειου ελέγχου που δίνει στον μελισσοκομο,  πανω στις μελισσες και τα πλαισια.
 Η διαφορά μεταξύ των μεθόδων Langstroth και Quinby, βρισκεται  στις διαστάσεις των κυψελών, και των πλαισίων. Ο Quinby  υιοθετησε την εφεύρεση Langstroth των κινητών πλαισίων, αλλά την προσαρμοσε σε πλαίσια και κυψέλες διαφορετικού μεγέθους. 

               

Αυτή η εφεύρεση εφαρμοστηκε σε κυψέλες με κινουμενα πλαίσια κηρηθρας,  καθοριζοντας την αποσταση ελευθερου χωρου,πανω-κατω και εμπρος -πισω  τω πλαισιων, απο το εσωτερικο των τοιχωματων της κυψελης.
Ο συγγραφέας του βιβλιου ¨Ντανταντ Μελισσοκομια" (Dadant beekeeping), γιος του Charles Dadant, ξεκίνησε να μαθαινει τα βασικά μυστικά της κυψέλης  στην ηλικία των 14 ετών αλλά δεν έγινε ενεργός μελισσοκόμος μέχρι την ηλικία των 18 ετών.
Ήταν πολύ δειλός με τις μέλισσες, φοβούμενος τα τσιμπήματα. Η αφορμη ήταν, μια πολύ καλη χρονια για την παραγωγή μελιού,  όταν ο πατέρας του έμεινε στο κρεβατι με αλλεργική ρινίτιδα, αισθάνθηκε την υποχρεωση να φροντίσει τις μέλισσες, βρηκε τις κυψέλες γεμάτες με μέλι και τις μέλισσες που δουλευαν με ανυπομονησία σε άδειες κηρηθρες, γεμίζοντας τες με μελι σε πανέμορφα λευκα κελια.  Πήρε θαρρος, ξεχασε τον φοβο του για τα τσιμπήματα, και από εκει και περα μπηκε στην μελισσοκομια και ερωτευτηκε τις μελισσες.


Απο αριστερα-Ο γαμπρος του,ο γιος,πατερας,γιος και γιος.

Αρεσαν τα πειραματα στον πατερα Dadant. Έτσι, προσπάθησε να δοκιμασει όχι μόνο τα στυλ των κυψελων Langstroth και Quinby, αλλά και μια σειρά από άλλα στυλ, και το 1868 είχε μερικές κυψέλες σε τετράγωνα πλαίσια 12 "xl3" ιντσες(30,5Χ33 εκ,) οι οποίες του άρεσαν αρκετά, για να τις συστήσει τελικα σε ένα μικρό βιβλίο του, το "Petit Cours D'Apiculture" που κυκλοφόρησε στη γαλλική γλώσσα το 1874 προς όφελος της πατρίδας του. Μετά την δοκιμη αυτων των κυψελων για 30 δυσκολα χρόνια, δίπλα-δίπλα σε πολύ μεγάλους αριθμούς  κυψελών Quinby και Langstroth, υιοθετησε τελικά το μέγεθος των πλαισιων Quinby, προσθέτοντας ακομα  αριθμό πλαισίων, που αρχικά  ηταν οκτώ τα οποία συνιστούσε ο Quinby, και τα οποια εκανε 9 και 10, γιατί βρήκε τα πλαίσια Quinby καλυτερα, επειδή είναι περιπου δύο ιντσες(5 εκ.περιπου) βαθύτερα από το κανονικό πλαίσιο Langstroth, και περιέχουν περισσότερη επιφάνεια κηρηθρας για να αποθηκευουν περισσότερο μέλι στο πάνω μερος του πλαισιου για τον χειμώνα.
(εχει συνεχεια)....

ΞΕΧΕΙΜΩΝΙΑΣΜΑ ME DADANT

ΚΥΨΕΛΕΣ   DADANT 
Η Ασφάλεια γαι τον χειμώνα

Το πλεονέκτημα των μεγάλων γονοθαλαμων δεν είναι μόνο για την εξασφάλιση μεγαλων σμηνων την κατάλληλη στιγμή για την συγκομιδή μελιου,αλλα εξασφαλιζει επίσης καλές συνθήκες για τον χειμώνα. Το χειμερινό σμηνος δημιουργει ένα ειδος σφαίρας σε τέσσερα έως οκτώ πλαίσια, στο κέντρο του γονοθαλάμου. Αυτή η σφαιρα των μελισσών είναι ίσως κατά μέσο όρο 7 ίντσες σε διάμετρο(περιπου 18 εκατοστα). Αυτό σημαίνει ότι, αν  ένα πλαίσιο με διαστασεις 8 ίντσες σε βάθος(δηλαδη 20,5 εκατοστα) , το σμηνος θα είναι πιθανώς μέσα περιπου 2,5 εκατοστα από την κορυφή. Τωρα σε ένα πλαίσιο που οι διαστασεις του εχουν 10,1/2 ίντσες σε βάθος( 26,5 εκατοστα), το σμηνος θα είναι 3,1/2 ίντσες από την κορυφή( δηλαδη στα 9 εκατοστα). Στο βαθύτερο πλαίσιο, μπορεί να υπάρχουν 4 ή 5 ίντσες μέλι( 10-12 εκατοστα), που τοποθετηται από τις μέλισσες στην κορυφή των πλαισιων. Στο ρηχό πλαίσιο, κάτω από παρόμοιες συνθήκες, δεν θα υπάρχουν περισσότερα από τρία εκατοστά μέλι στην ίδια θέση. Η βαθύτερη κυψέλη είναι επομένως ασφαλέστερη για το χειμώνα, αν οι μέλισσες μας υποχρεωθούν να παραμείνουν συγκεντρωμένες στο ίδιο σημείο για αρκετές εβδομάδες, με πολύ κρύο καιρό. Μεχρι να ανεβει η θερμοκρασια στην ατμοσφαιρα, θα είναι σε θέση να τρώνε το μέλι απο πάνω τους, αργοτερα θα είναι σε θέση να τρώνε το μέλι στις ακρες των πλαισιων, μακριά από την σφαιρα. Αυτή η θεωρία, και πάλι, είναι μια εξήγηση για το καλύτερο ξεχειμωνιασμα των μελισσών, στη μεγαλύτερη και βαθύτερη κυψέλη, την οποία δοκιμασε ο Dadant στην επαγγελματικη μελισσοκομια.

Αποστασεις μεταξι των Πλαισιων-

Ένα άλλο πλεονέκτημα των μεγάλων γονοθαλαμων, που υιοθετησε ο Ντανταντ, μετά την αποδοχη τω κυψελων Quinby, βρίσκεται στο μεγαλύτερο κενο μεταξι των πλαισίων. Ο Quynby τοποθετησε τα πλαισια του
-και ως εκ τούτου τις κηρηθρες του- στην κυψελη 1,1/2 ίντσες από κέντρο σε κέντρο(38 χιλιοστα περιπου). Η οικογενεια Ντανταντ(μεγαλη μελισσοκομικη οικογενεια) παρακολουθούσε τους τοτε, πρωην μελισσοκομους, όπως ο Dzierzon, και το θεωρησαν σωστό. Οι αποστασεις στα πλαισια του  Langstroth ειναι 1,3/8 ιντσες (35 χιλιοστα περιπου) που και αυτος το θεωρουσε οτι ειναι σωστό. Οι κατασκευαστές κυψελών των Ηνωμένων Πολιτειών, χωρίς να ερευνήσουν το θέμα σε βαθος, έκαναν τις αποστασεις των πλαισιων 1,3/8 ιντσες( 35 χιλ). ακριβώς. Οι κατασκευαστες είχαν τις αρχές μαζι τους, γιατί ο Berlepsch, ένας από τους ηγέτες, στα μεσα του 19ου αιώνα, υποστήριξε ότι η απόσταση ήταν αυτή που ακολουθείται από τις μέλισσες. Με την υιοθέτηση της κυψέλης Quinby, οι Ντανταντ υιοθετησαν και την απόσταση των πλαισιων του. Όταν αργοτερα το θέμα συζητήθηκε αναφερόμενοι στις μέλισσες και την φυσιoλογια τους, διαπιστωσαν, ότι οι μελισσες χτιζουν όλα τα είδη των αποστάσεων στην κατασκευή των κηρηθρων τους, από μια έως δύο ίντσες( 26 εως50 χιλιοστα) ή και περισσότερο, από κέντρο σε κέντρο. Αλλά επιδιώκουν να έχουν τις κηρήθρες των εργατριων τους σε απόσταση μισής ίντσας (12,7 χιλιοστα) ανάμεσα στις κηρηθρες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν την 1,3/8 ιντσα ( 35 χιλιοστα περίπου)  απόσταση από κέντρο σε κέντρο.
Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται πολύ ασήμαντα για τον αρχάριο μελισσοκομο. Ωστόσο, μεγάλο μέρος της επιτυχίας ή της αποτυχίας στη μελισσοκομία, εξαρτάται μόνο από τέτοια μικρά θέματα.
Οι υποστηρικτές του μικρου κενου των πλαισιων, βλέπουν το μεγαλο κενο εις  βάρος τους, και ο κ. Julius Hoffman, εφευρέτης του πλαισίου που φέρει το όνομά του, έγραψε:

<<Εαν η αποσταση των πλαισιων τοποθετηθει 1,1/2ιντσες(38 χιλιοστα) απο κεντρο σε κεντρο,αντι για
1,3/8 ιντσες(35 χιλιοστα),τοτε θα μεινουν κενα μεταξι τους 5/8 της ιντσας(16 χιλιοστα περιπου),αντι για
1/2 ιντσα (13 χιλιοστα περιπου) που θα επρεπε να ηταν.Και φυσικα θα χρειαζοταν περισσοτερες μελισσες
για να ζεστανουν τον χωρο των 5/8ων της ιντσας παρα των 3/8ων.>>

Αυτό είναι ένα καλό επιχείρημα, αλλά δεν λειτουργεί καλά στην πράξη, σε μεγάλες κυψέλες. Όταν τελειώσει η περίοδος αναπαραγωγής, οι μέλισσες που ζουν μεταξύ τω πλαισιων με την αποσταση 1 ½ ίντσες (38 χιλιοστα), βάζουν περισσότερο μέλι σε κάθε κηρηθρα, αφού υπάρχει περισσότερος χώρος και δεν χρειάζονται τότε να κρατηθούν τα κελια  στο ακριβές μήκος της εκκολαπτομενης μέλισσας , όπως την περιοδο της αναπαραγωγής. Έτσι, η κηρηθρα που θα γεμισει μέλι, γινεται πιο παχιά ώστε να αφήνει μόνο τον απαραίτητο χώρο για να περάσουν οι μέλισσες. Αυτό δίνει μεγαλύτερη ποσότητα μέλι από ό, τι με στενά διαστηματα πλαισιων, οι μέλισσες μαζευονται εκεί σε μεγαλύτερο αριθμό, και έτσι ξεχειμωνιαζουν καλύτερα. Την ανοιξη βγαινουν πιο δυνατά, και ο κύκλος ζωης τους, επιτυγχάνεται με μεγαλύτερη επιτυχία.
Η παραπάνω θεωρία υποστηρίζεται από γεγονότα. Οι μέλισσες σε μεγάλα και βαθια πατωματα, με μεγάλα κενα πλαισιων, είναι πιο δυνατες, ξεχειμωνιαζουν  καλύτερα, αποκτουν δυναμη και ισχυρότερη ταχύτητα από ότι σε ρηχές κυψέλες, ενώ όλες οι άλλες συνθήκες είναι ιδιες. Δεν μπορει να εξηγηθουν ολα με μια θεωρία. Καμία θεωρία δεν είναι ισχυρή αν δεν υποστηρίζεται από τα γεγονότα της εμπειρίας. Η πείρα πρέπει επίσης να εξασφαλιστεί σε επαρκή κλίμακα ώστε να αποδειχθεί η πιθανότητα εξαιρέσεων. Η εξέταση αυτού του ζητήματος εγινε σε εκατοντάδες κυψέλες, σε ξεχωριστά μελισσοκομεία, που αντιμετωπιση ηταν με παρόμοιο τρόπο, και δεν αφηνει ελάχιστο περιθώριο αμφιβολιών για την ορθότητα της θεωρίας. Σε 5-6 κυψέλες, ειναι άλλες οι συνθήκες και μπορεί να αλλάξει το αποτέλεσμα.
Το μεγαλυτερο κενο μεταξι πλαισιων, έχει να κανει επίσης με κάποια επίδραση στο θέμα της σμηνουργιας.
Γι αυτό θα γινει αναφορα σε ένα άλλο κεφάλαιο.

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

ΔΥΝΑΤΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ......!

Οι μέλισσες χρειάζονται μια σειρά από ουσιες για να ικανοποιησουν τις διατροφικές τους απαιτήσεις,απαραιτητες για μια φυσιολογική ανάπτυξη.  Αυτά τα στοιχεία περιλαμβάνουν πρωτεΐνες (αμινοξέα),υδατάνθρακες (σάκχαρα), μέταλλα,λίπη / λιπίδια (λιπαρά οξέα), βιταμίνες και νερό.  Οι μέλισσες συλλέγουν τρεις ουσίες -νερό, νέκταρ και γύρη - για να ικανοποιήσουν τις διατροφικές τους απαιτήσεις. Αυτά τα υλικά, τα μαζευουν οι συλλεκτριες μελισσες, σύμφωνα με τις ανάγκες του σμηνους και την διαθεσιμότητα των ουσιων στην φυση.

 Η ποιότητα και η ποσότητα αυτών των ουσιων που είναι διαθέσιμες στην φυση, δεν ικανοποιουν  πάντα  τις απαιτήσεις των μελισσων. Έλλειψη ενός ή περισσοτερων ουσιων απο τις απαιτουμενες, ενδεχομενως  να  οδηγησει  σε σοβαρη μειωση του πληθυσμου  του  σμηνους, μειωμενη μακροβιοτητα των μελισσων, μειωση του αριθμου παραγωγης κηφηνων,εξασθενηση του     ανοσοποιητικου τους  συστηματος,και τελικα ο θανατος του σμηνους .                                                                                    

 Η νεκταροεκριση ενεργοποιει  το αισθημα αυτοκαθαρσης.

Η ικανότητα του μελισσοκόμου είναι να μπορει να διαπιστώνει την υγεια του σμηνους,να προβλέπει ποιες είναι οι συνθήκες ανθοφοριας αμεσα και στο μέλλον, να καθορίζει μια πορεία δράσης και να εξασφαλίζει ότι οι στόχοι του  θα επιτευχθούν. Αυτοι οι στόχοι μπορεί να περιλαμβάνουν την παραγωγη νεων πληθυσμών πριν από μια σημαντική νεκτεροεκκριση, διατηρηση του  πληθυσμου, ή ακόμη και επιτρέποντας  την μειωση του πληθυσμού σε ένα πιο βιώσιμο επίπεδο, κατά τη διάρκεια μιας παρατεταμένης περιοδου ξηρασίας, ή ξεχειμωνιασματος, όταν συχνά στα σμηνη φαινεται πως οι συλλεκτριες δεν κανουν συλλογη .  Υγιείς μελισσες είναι επίσης μια συνταγή, για τη μείωση των ασθενειων. Η νεκταροεκριση για παράδειγμα, υποκινει την υγιεινή συμπεριφορά στη κυψελη, στο να απομακρυνουν νεκρες μελισες και νεκρο γονο, πολυ ποιο γρήγορα από ότι θα εκαναν αν υπηρχε ελειψη νεκταρος.

Η διατροφική κατάσταση ενος σμηνους μπορεί  χειραγωγειθει έτσι ώστε, ένα μεγαλύτερο ποσοστο μελισσών να κανει συλλογή γύρης  αντι να συλλεγει νεκταρ. Οι συλλεκτριες μέλισσες, λεγεται οτι κάνουν καλύτερη δουλειά όσον αφορά την επικονίαση των καλλιεργειών. Χωρίς φρέσκο νέκταρ στην φυση οι μέλισσες  είναι συχνά απρόθυμες να συλλεξουν γύρη. Η στρατηγικη παροχής σιροπιού ζάχαρης, μπορεί να δωση τις καταλληλες συνθήκες, για την συλλογή μεγαλύτερου όγκου γύρης, από αυτο που θα ήταν χωρίς την παρέμβαση του μελισσοκόμου.

Οι μελισσοκομοι που ασχολουνται επαγγελματικα με την εκτροφη Βασιλισσων, δινουν ιδιαίτερη προσοχή σε θέματα διατροφής. Αν η διαθεσιμότητα γύρης στην φυση είναι σπάνια,τότε μία από τις πρώτες αντιδράσεις ενος σμηνους θα είναι να σταματήσουν να εκτρέφουν γονο κηφηνων, του οποιου τα αυγα θα παραμεληθουν, οι προνύμφες θα παραμεληθούν ή και να φαγωθουν ακόμη και από τις παραμανες μέλισσες,  η βασίλισσα θα παροτρυνθεί να μην γενναει. Αυτό θα δημιουργήσει ενδεχομένως ενα σημαντικο πρόβλημα, με την ανεπαρκεια κηφηνων  σωστής ηλικίας  μη διαθέσιμους, τηνστιγμη που θα υπάρχουν μεγάλοι αριθμοί από παρθένες βασίλισσες και θα είναι έτοιμες να ζευγαρώσουν. Πτωχα γονιμοποιημενες βασίλισσες μοιραια θα αντικατασταθουν νωρίτερα από το συνηθισμένο χρονο, και συχνά η βασίλισσα τελειωνει την γεννα της σε λιγους μηνες, με το γνωστο αποτελεσμα, να μην ανανεωνεται ο πληθυσμος, και τελικα η απολυτη καταρρευση του σμηνους.

Η Αυστραλία (που γνωριζω), ειναι μια μοναδική χώρα για μελισσοκομία, γιατι σχεδον  η μεγαλυτερη παραγωγη μελιου προερχεται απο ευκαλυπτους. Η συμπεριφορα της ανθοφοριας κατα την διαρκεια της χρονιας, επηρεάζεται κατά κύριο λόγο από εποχιακά φαινομενα, όπως η βροχόπτωση και η ξηρασία. Αρκετες από τις κυριότερες πηγές της παραγωγης του μελιου, θεωρούνται επίσης κακές πηγές γύρης, που δημιουργεί σοβαρα προβλήματα για τους επιχειρηματιες μελισσοκομους.Έτσι, μπορει να υπογραμμιστει ο λογος για την  προσοχή στα θέματα διατροφής των μελισσών,διοτι είναι ζωτικής σημασίας για μια επιτυχημενη μελισσοκομία.                                                           

Εν ολιγοις,η προσοχη αυτη στις διατροφικες αναγκες του σμηνους, ειναι ζωτικης σημασιας για μια επιτυχημενη

μελισσοκομια.Αλλα γενικα, η επιτυχημενη μελισσοκομια διεπεται απο ενα συνολον χρυσων κανονων που πρεπει να τηρουνται, χωρις να αποσπαται η προσοχη σε εναν κανονα, ξεχνοντας τον αλλο.

Συνοπτικά, οι χρυσοί κανόνες είναι:

1) Αλλαγη βασιλισσων- Αντικατασταση αποτυχημένων βασίλισσων, οταν είναι απαραίτητο.

2)Αλλαγη πλαισιων - αντικατασταση στις παλιες, σκούρες και τις φθαρμενες κηρηθρες, ιδιαίτερα στην γονοφωλια.

3) Παρακολούθηση παρασίτων και ασθενειών -τακτική παρακολούθηση του γονου….
4) Διαχείριση της διατροφής - παρακολούθηση των τροφων στην κυψελη για αρκετη αποθηκευση μέλιου και γύρης.

Υπάρχουν πολλά κενά στην γνώση για τις διατροφικες αναγκες των μελισσων, αλλά υπάρχουν επίσης πολλά που γνωρίζουμε ότι δουλεύουν και θα πρέπει να εξεταζονται από τους μελισσοκόμους στην καθημερινή διαχείριση των μελισσών. Για την διαδικασία συλλογής πληροφοριών σχετικά με την διατροφή μελισσών, εγιναν μελέτες διαφορων περιπτώσεων από ένα αριθμό επαγκελματιων μελισσοκόμων. Επιλέχθηκε, λόγω μιας συνδυασμένης  διαχείρισης της μέλισσας στο ζητημα διατροφής, να γινεται με συμπληρωματική διατροφή. Διάφορα επίπεδα επιτυχίας και αποτυχίας εχουν επιτευχθεί από αυτή την ομάδα και οτι αλλοι ισχυρισμοί των ιδιωτών μελισσοκομων είναι σχετικοί με τις δικές τους εμπειρίες και περιστάσεις. Αυτά μεταφραζονται στην διαχειρηση του καθε μελισσοκομου. Επισης, είναι χρήσιμο να δημοσιεύονται αυτές οι περιπτωσιολογικές μελέτες, ελπίζοντας να μειωθουν τα λάθη και να αυξηθουν οι επιτυχίες στη διατροφή και την διαχείριση των σμηνων. Οι Αυστραλοι μελισσοκομοι επισης, είναι πολύ τυχεροι, που έχουν πιθανώς το μεγαλύτερο σύνολο δεδομένων σχετικά με τη χημική σύνθεση γυρης, που συλλέγουν οι μελισσες στον κόσμο. Πολλοί ερευνητές έχουν αναλύσει γύρη τα τελευταία 25 χρόνια, που επιτρέπει να συγκρίνουν τη διατροφική αξία, απο τις διαφορες πηγες γυρης.(Φυσικα εχω μια τετοια λιστα που αφορα την Αυστραλια και οχι την Ελληνικη ανθοφορια).
Καθώς η διατροφή των μελισσών εξακολουθεί να εξελίσσεται με την βοηθεια της επιστήμης, ας δοκομασει ο μελισσοκομος διάφορες πρακτικές υπερνικώντας τις διατροφικές αδυναμίες που εντοπίζει, και να διατηρεί παντοτε σημειωσεις, και μόνον τότε θα δει, αν λειτουργησε η επεμβαση του, και αν εκανε σωστα την δουλεια του.