ΠΑΡΑΣΙΤΟ "ΝΟΖΕΜΙΑΣΗ"

ΠΑΡΑΣΙΤΟ" ΝΟΖΕΜΙΑΣΗ"  
                                                                                                 Αργά ή γρήγορα ο σύγχρονος μελισσοκόμος έρχεται αντιμέτωπος μέ τήν Νοζεμίαση,καί πρέπει νά πούμε ότι δέν υπάρχει καταφανής ένδειξη αντίστασης ανάμεσα σέ ράτσες μελισσών,εκτός κάποιας μικρής πιθανότητας αντίστασης στίςΑνατολικές ράτσεςς όπως,Αιγυπτιακη,Συριακή,καί πάνω από όλες στήν Κυπριακή μέλισσα.

Δέν υπάρχει σήμερα,σχεδόν κανένα σμήνος μελισσών καθαρό από Νοζεμίαση,όμως τά περισσότερα σμήνη, δέν δείχνουν καί σημάδια ασθένειας.Λογικά λοιπόν,πρέπει νά υπάρχει στά σμήνη, καί ευαισθησία ,αλλά καί αντίσταση στήν ασθένεια.

Ασχημες καταστάσεις όπως,έλειψη νεκταροέκρισης,άστατος καιρός,παράλογοι χειρισμοί εκ μέρους τού μελισσοκόμου,βοηθούν στήν ανάπτυξη τής ασθένειας.

Σέ τελική όμως ανάλυση, η ζωτικότητα τού σμήνους είναι αυτή πού καθορίζει καί ελέγχει τήν ένταση καί γενικά τήν εξέλιξη τής ασθένειας.Οι μεγάλες απώλειες πού έχουν προέλθει από αυτήν τήν ασθένεια,είναι αποτέλεσμα τής συγχρονης μελισσοκομίας,μέ προτεραιότητα,εκείνη τών στενοκέφαλων, πού υποστηρίζουν καθαροαιμία τών μελισσών, μέ τήν ενδοανατροφή καί τόν εκφυλισμό.Η εταίρωση, (διασταύρωση ράτσας) είναι αυτό πού ενισχύει τήν ζωτικότητα καί τήν παραγωγή.Δέν μπορεί νά υπογράψει κανείς μέ βεβαιότητα τήν θεωρία πού λέει,πώς η κύρια αιτία τής ασθένειας είναι η έλειψη γύρης.Καί αυτό, διότι ο Μοναχός Ανταμ αναφέρει ότι,άν καί υπήρχε κάθε Αύγουστο,Νοτιδυτικά τού Devon ατελείωτη γύρη,παρουσιαζόταν κρούσματα Νοζεμίασης,καί αυτό,όταν ο αποφασιστικός παράγων,δηλαδή η ζωτικότητα,απουσίαζε.

Αντίσταση στήν ασθένεια από κάποια ράτσα,όπως συνέβει μέ τήν μέλισσα Μπάκφαστ καί τήν Τραχιακή Ακαρίαση,δέ έχει παρατηρηθεί.Υπάρχει όμως ευαισθησία σέ ορισμένες ράτσες,όπως η Καυκάσια, πού η ευαισθησία της στή νοζεμίαση είναι μεγάλη,όπως μεγάλη είναι καί σέ ράτσες πού κατά τήν διάρκεια τού χειμώνα είναι ανήσυχες καί ξεκινούν τήν ανάπτυξή τους πολύ νωρίς.Γι αυτούς πού ασχολούνται μέ ανατροφή καί παραγωγή Βασιλισσών,θά πρέπει νά προσέχουν, κάνοντας χειρισμούς,νά αποφεύγουν κάθε τί, πού θέτει σέ κίνδυνο τήν ζωτικότητα τών μελισσών,καί αυτό είναι η ενδοανατροφή μέ αποτέλεσμα τόν εκφυλισμό.

Οπως φαίνεται, η Νοζεμίαση δέν προέρχεται από κάποιον παράγοντα,αλλά από ένα σύνολο παραγώντων.Στή ζωτικότητα τού σμήνους, πρέπει νά προσθέσουμε ότι από γενετικής πλευράς,παίζει σπουδαίο ρόλο η αυξημένη τάση συλλογής γύρης,καί πού κληρονομικά υπάρχουν πολλές συνδέσεις καί διαβαθμίσεις.Ενα γενικό κλίμα ηρεμίας στίς μέλισσες τόν χειμώνα καί νωρίς τήν Ανοιξη τίς βοηθάει,προστατευμένες από ενοχλήσεις,καί τελικά καθυστέρηση καί απροθυμία γιά νωρίς ξεκίνημα τού γόνου.

Τό πρόβλημα τής Νοζεμίασης στήν γενετική είναι πολύπλοκο θέμα.Φαίνεται πώς η μέλισσα δείχνει ανοχή στό παράσιτο, σέ σημείο πού νά μπορεί νά επιβιώνει μέ αυτό,καί νά μήν αποκλείει κανείς τήν συμβίωση μέ τήν ασθένεια,έχοντας τήν νοτροπία "laissez faire"(αφίσατε να τό διαχειριστούν).Μέ λίγα λόγια, η Νοζεμίαση εξαρτάται από ένα σύνολον περιστάσεων,σέ βαθμό πού η ανατροφή νά παίζει μικρό ρόλο καί νά έχει πολύ μικρή επιρροή.