ΟΙ ΛΑΜΠΤΗΡΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ!!!

Ένας κίνδυνος που υπάρχει στα σπίτια μας και δεν το ξέρουμε - Σκληρές εικόνες (Φωτογραφίες)

Κόσμος 22/1/2015 - 4:48 μμ ΣχολιάστεΕκτύπωση  -

Οι λαμπτήρες ενέργειας, οι οποίοι έχουν αντικαταστήσει τα τελευταία χρόνια τους λαμπτήρες πυρακτώσεως, είναι αδιαμφισβήτητα μία καινοτομία στο χώρο της φωταγώγησης και του ηλεκτρισμού.
Τα οφέλη από τη χρήση τους είναι τεράστια και σε ατομικό, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Η τιμή αγοράς τους σε αναλογία με τη διάρκειά τους είναι πλέον κάτι παρά πάνω από ικανοποιητική. Η παγκόσμια εξοικονόμηση ενέργειας δε, ανέρχεται σε ποσοστά που έχουν βοηθήσει καταφανώς το περιβάλλον.

Οικολόγοι και ακτιβιστές έχουν δώσει κατά το παρελθόν μάχες με τα εργοστάσια παραγωγής των παλιών ενεργοβόρων λαμπτήρων και τελικά κατάφεραν βάσει οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τους αντικαταστήσουν.

Υπάρχουν όμως και κάποιες ιδιαιτερότητες για τις οποίες ελάχιστοι έχουν φροντίσει να ενημερώσουν τους καταναλωτές. Οι νέοι λαμπτήρες ενέργειας στηρίζουν τη λειτουργία τους σε μία ποσότητα υδράργυρου που εμπεριέχουν στο εσωτερικό τους.

Όσο οι λάμπες αυτές λειτουργούν κανονικά είναι τελείως ακίνδυνες. Κανείς όμως δεν έχει ενημερώσει τους καταναλωτές για τους κινδύνους που ελλοχεύον σε περίπτωση που ένας λαμπτήρας ενέργειας σπάσει.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η ανακύκλωση των συγκεκριμένων λαμπτήρων είναι υποχρεωτική για όλους σύμφωνα με νόμο που έχει ψηφιστεί. Το σπάσιμο μίας τέτοιας λάμπας ισοδυναμεί με μία μικρή καταστροφή.Η εξάτμιση των 5 mg υδραργύρου που περιέχεται μέσα σε έναν λαμπτήρα, μπορεί να προκαλέσει από βλάβες στα μάτια και στο δέρμα, μέχρι χρόνια προβλήματα στο συκώτι και καρκινογενέσεις.

Σε ενημερώσεις άλλων χωρών σχετικά με την επικινδυνότητα μίας σπασμένη λάμπας, χαρακτηριστικά αναφέρονται οι εξής ενέργειες:«Αν μία λάμπα εξοικονόμησης ενέργειας σπάσει κατά την τοποθέτηση ή την αφαίρεσή της, δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ηλεκτρική σκούπα, για να συλλέξουμε τα απορρίμματα, γιατί αυτή θα μολυνθεί, όπως και κάθε άλλο εργαλείο ή συσκευή που θα χρησιμοποιήσουμε.

Όλοι όσοι βρίσκονται στον χώρο, άνθρωποι και ζώα, πρέπει να μετακινηθούν άμεσα από το σημείο όπου βρίσκονται τα συντρίμμια της λάμπας, πρέπει να σφραγιστεί ο χώρος και να κλείσουν τα συστήματα εξαερισμού. Τα ρούχα και τα παπούτσια πρέπει να αλλαχθούν και να καταστραφούν. Συλλέγουμε τα απορρίμματα φορώντας γάντια, τα τοποθετούμε σε μία σακούλα, την οποία βάζουμε εν συνεχεία σε άλλη σακούλα και καλούμε την Πυροσβεστική για να την παραλάβει».

Ακούγεται βγαλμένο από σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και ο βαθμός επικινδυνότητας μία σπασμένης ενεργειακής λάμπας.

Οι ηλεκτρολόγοι διευκρινίζουν ότι οι πιθανότητες μία τέτοια λάμπα να σπάσει κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της από μία απότομη αυξομείωση της τάσης του ηλεκτρικού ρεύματος είναι ελάχιστες.

Η προσοχή μας όμως πρέπει να επικεντρωθεί στη διαδικασία τοποθέτησης και αφαίρεσής τους και φυσικά σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να πετάγονται στους κάδους επιρρημάτων, αλλά υποχρεωτικά και μόνο σε συγκεκριμένα σημεία ανακύκλωσης τα οποία βέβαια είναι προς το παρόν ελάχιστα και θα πρέπει να ψάχνει κανείς για να τα βρει.

Οι λαμπτήρες ενέργειας έχουν βοηθήσει τα μέγιστα στο περιβάλλον και στην οικονομία του ρεύματος στα σπίτια μας, όμως κάθε καταναλωτής θα πρέπει να ενημερωθεί, το συντομότερο δυνατό, για την προσεκτική χρήση τους και για τον τρόπο αντιμετώπισης ενός ατυχήματος, ειδάλλως μπορούν να αποβούν μοιραίοι.

Στις 10 Φεβρουαρίου 2011 κάποιος ανέβηκε σε μια καρέκλα για να αλλάξει μια καμένη λάμπα.

Η λάμπα ήταν απ αυτές τις καινούριες οικονομίας που έχουν υδράργυρο μέσα (γι’ αυτό και πρέπει να ανακυκλώνονται όταν καίγονται).

Η λάμπα ήταν ζεστή ακόμα και προφανώς του γλίστρησε και πέφτοντας στο πάτωμα έγινε κομμάτια (κάτι που μπορεί να συμβεί σε όλους μας).

Κατεβαίνοντας από τη καρεκλά ο τύπος έκανε το λάθος και πάτησε τα γυαλιά ενώ ήταν ξυπόλητος!

Το αποτέλεσμα ήταν να… δηλητηριαστεί το πόδι του από τον υδράργυρο!

Πέρασε 2 βδομάδες στην εντατική με το φόβο να του ακρωτηριάσουν το πόδι.

Του είχαν βάλει μια αντλία που απορροφά τον νεκρό ιστό του ποδιού!

Αν αντέχετε δείτε το τις σχετικές φωτογραφίες!

Γι αυτό πρέπει να δίνετε προσοχή σ’ αυτές τις λάμπες, κι αν τύχει και σπάσουν, σε καμιά περίπτωση μη πλησιάσετε και το εισπνεύσετε, ούτε να μαζέψετε τα γυαλιά με την ηλεκτρική σκούπα!

Περιμένετε 15 λεπτά να κατασταλάξει το αέριο με τη σκόνη της λαμπάς και σκουπίστε το πάτωμα με απλή σκούπα, βαλτέ τα κομμάτια σε πλαστικό σακουλάκι και ΜΗ το πετάξατε στα απλά σκουπίδια!

του Θοδωρή Καραγεωργίου,δικηγόρος

ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΜΕΛΙΣΣΩΝ

ΒΑΣΙΚΗ ΑΡΧΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΕΛΙΟΥ

Ολοι γνωρίζουν ότι η επιλογή παραγωγικού σμήνους γιά βασιλοτροφία, από τίς κυψέλες μας ή τής περιοχής μας, είναι η πρώτη κίνηση πού πρέπει νά γίνει, γιά αύξηση τής παραγωγής μελιού. Από τίς διάφορες φυλές τών μελισσών, η φύση κρατάει αυτό πού ταιριάζει στήν περιοχή, καί αποβάλλει αυτό πού δέν ταιριάζει.Τό δέ παραγωγικό σμήνος, έχει πολλές καί ικανές συλλέκτριες, καί όσο πιό πολλές τόσο περισσότερο μέλι γιά τίς ανάγκες τού σμήνους.                                                                                                                                                                      Ο υπερπληθυσμός μελισσών γιά τήν καλύτερη παραγωγή μελιού, έχει απασχολήσει από πολύ παλιά τόν κόσμο τής μελισσοκομίας." Πόσο" όμως, καί "πώς", είναι τό ερώτημα. Γιά υπερπληθυσμούς καί μέλια, προσπάθησε ο Μοναχός Ανταμ καί τό κατώρθωσε γενετικά σέ ικανοποιητικό βαθμό στήν περιοχή του, ερευνώντας καί φτιάχνοντας τήν μέλισσα  πού θά έδινε μέλι μέ λίγη εργασία, τήν Μπάκφαστ μέλισσα,(τοπική ονομασία), μέ χαρακτηριστικά χρήσιμα γιά τόν μελισσοκόμο, αλλά γιά τήν παραγωγή υπερπληθυσμού είναι απαραίτητη  καί η συμβολή τής φύσης μέ κατάλληλους καιρούς καί άνθη, αυτό δέ ισχύει, γιά κάθε φυλή μελισσών, από τόν βόριο έως τόν νότιο πόλο, τήν κατάλληλη στιγμή γιά τήν παραγωγή γόνου, δηλ. τού πληθυσμού καί στήν συνέχεια-? μελιού. Ο απλός μελισσοκόμος δέ είναι σέ θέση, ούτε νά διαλέξει, ούτε καί έχει τίς γνώσεις γιά νά μπορέσει νά φτιάξει γενετικά τήν μέλισσα πού θά τού δώσει τό παραπάνω μέλι. Ο απλός μελισσοκόμος στράφηκε στήν έρευνα, στήν παραγωγή υπερπληθυσμών μέ άλλα μέσα.Ετσι επιβιώνουν οι μεγάλες μελισσοκομικές μονάδες πού βλέπουμε στό εξωτερικό. Η βιβλιογραφία αναφέρει ότι, μετά από μελέτες οι κυψέλες ειναι σέ πλήρη δύναμη, όταν ο πληθυσμός τους  φθάσει τίς 40 έως 60 χιλιάδες μέλισσες γιά νά δώσουν μέλι. Τά σμήνη μέ λιγώτερο από 40 χιλιάδες πληθυσμό, δέν θά εξασφαλίσουν ποτέ μία καλή παραγωγή μελιού. Επιπλέον, δύο σμήνη σε συνδυασμό, παράγουν περισσότερο μέλι από δύο ξεχωριστά σμήνη ίσης ισχύος. Οι πληθυσμιακές μελέτες μιάς κυψέλης δείχνουν ότι, η παραγωγή μελιού αυξάνει σε αναλογία με τον πληθυσμό της κυψέλης έως ένα ορισμένο σημείο, και αρχίζει η πτώση παραγωγής όταν τό σμήνος γίνει πολύ μεγάλο. Οταν ο πληθυσμός είναι μεγαλύτερος από 120 χιλιάδες μέλισσες σε μια κυψέλη, παράγουν λιγότερο μέλι από τον ίδιο αριθμό μελισσών, άν  κατανεμηθούν μεταξύ δύο κυψελών.Από αυτές τις πληροφορίες μπορούμε να υποθέσουμε ότι η βέλτιστη κατάσταση πληθυσμού για τη συλλογή μέλιού, είναι κάπου κοντά στίς 100 χιλιάδες μέλισσες. Το ερώτημα που τίθεται είναι: πώς μπορούμε να φτάσουμε εκεί γιά την πρώτη ανθοφορία μας?   Ο Dr. Farrar στά μέσα του 1940 πειραματίστηκε τίς 2 βασίλισσες σέ μια κυψέλη μέ επιτυχία στήν Αμερική.                                                                                                                                      Η βασική αρχή είναι, δεδομένου ότι όλες οι μέλισσες στην κυψέλη προέρχονται από μία μόνο βασίλισσα, στη συνέχεια, δύο βασίλισσες θα μπορούσαν να παράγουν διπλάσια αυγά και δύο φορές πιο πολλές μέλισσες. Υποθέτοντας ότι, ο πληθυσμός τής κυψέλη δεν φτάνει ποτέ πάνω από 50 χιλιάδες κατά την νεκταροέκριση, συνδυάζοντας δύο κυψέλες μαζί, θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη συλλογή μελιού, από αυτό πού θά μάζευαν, άν οι κυψέλες ήταν χωριστά.Ωστόσο, υπάρχουν μειονεκτήματα στό δρόμο γιά τόν συνδυασμό κυψελών ώστε να δημιουργήσουν μεγαλύτερα και πιο παραγωγικά σμήνη. Αυτά τα προβλήματα περιλαμβάνουν, μετεγκατάσταση τουλάχιστον μίας κυψέλης,  διατάραξη τού σμήνους, και τα προβλήματα που σχετίζονται με την εισαγωγή μεγάλου αριθμού ξένων μελισσών σε άλλη κυψέλη.                                                Επιπλέον, τό σμήνος είναι μεγαλύτερο, καί φυσικά πιο δύσκολο στήν διαχείρισή του.

Η βασική διαμόρφωση μιάς κυψέλης μέ διπλή βασίλισσα περιλαμβάνει δύο γονοθαλάμους, πού στόν καθένα υπάρχει καί μία βασίλισσα. Γιά τόν διαχωρισμό τών βασιλισσών χρησιμοποιούνται ορισμένοι τύποι διαχωριστικών όπως, εσωτερικά καπάκια μονά ή διπλά,(μέ σίτες ή όχι), βασιλικά διαφράγματα, κάθετα διαφράγματα, μελιτοθάλαμοι γεμάτοι μέλι κλπ.                                                                             Οι βασίλισσες, σε ένα σύστημα δύο βασιλισσών αντιμετωπίζουν κίνδυνο από δύο πηγές. Πρώτον, από ομάδα μελισσών πού δέ είναι εξοικειωμένες μέ τίς βασίλισσες καί μπορεί νά τίς  σκοτώσουν. Δεύτερον, μία βασίλισσα θα μπορούσε να έρθει σε επαφή με την άλλη βασίλισσα και να σκοτωθεί ή νά καταστραφεί κατά τήν εμπλοκή. Οι μελισσοκόμοι γνωρίζουν ότι οι μέλισσες αναγνωρίζουν η μία τήν άλλη μέσω της ανταλλαγής  φερομονών που παράγονται μέσα στην κυψέλη από κοινού σέ όλα τα μέλη της κυψέλης. Η διαχείριση ενός συστήματος δύο βασιίσσών συχνά περιλαμβάνει την ανάμιξη των μελισσών, μέ ένα ελεγχόμενο τρόπο, έως ότου όλες οι μέλισσες αρχίσουν νά μοιράζονται τίς ίδιες φερομόνες και να αναγνωρίζονται όλες οι μέλισσες ως μέλη της ίδιας κυψέλης. Σφραγισμένος γόνος από άλλες κυψέλες γιά ενίσχυση καί  αύξηση είναι μία επιτρεπτή κίνηση γιά τήν παραγωγή υπερπληθυσμού.                                         Ετσι φθάνοντας σε αυτό το σημείο, οι βασίλισσες είναι σε πολύ μικρότερο κίνδυνο να κουβαριαστούν ή νά θανατωθούν από τίς εργάτριες.                                                                       Επιπλέον, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, οι μέλισσες φαίνεται να είναι περισσότερο τής αποδοχής μιας βασίλισσας που γεννάει, καί είναι ακόμη λιγότερο πιθανόν να τή απορρίψουν. Περιστασιακά βλέποντας βασίλισσες νά γεννούν μαζί στήν ίδια κυψέλη πλάϊ-πλάϊ, μπορεί κανείς νά πιστέψει ότι η αντιπαλότητα τών βασιλισσών μειώνεται, όταν καί οι δύο είναι ενεργές καί γεννούν αυγά.

Γνωρίζοντας τά παραπάνω κανείς, μπορεί νά εφαρμόσει μεθόδους καί συνδιασμούς, ανάλογα μέ τήν δύναμή του,τό μυαλό του, τόν εξοπλισμό του, τήν όρεξη γιά δουλειά, τήν περιοχή του καί τις ανθοφορίες του. Ελπίζω καί εύχομαι γιά όλους αυτή τήν χρονιά " ΥΓΕΙΑ" καί καλά μέλια...…..
(Σημ.-1 πλαισιο Ντανταντ γεματο πληθυσμό+γονο=8.500 μελισσες, αυτό δε Χ10=85.000 μέλισσες.Κάτι γνώριζε και ο 
Μοναχός Ανταμ με τίς 12πλαίσιες κυψέλες του…………)

ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ

ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ 2-ΒΑΣΙΛΙΣΣΩΝ

Σκοπός τής χρήσης τής μεθόδου τών δύο βασιλισσών είναι, να επιτευχθεί η μέγιστη παραγωγή μελιού από ένα υψηλό ποσοστό σμηνών, και νά εξαλειφθεί τό ποσοστό των μη παραγωγικών κυψελών καί τό ποσοστό σμηνουργίας . Γιά εντατική μελισσοκομία  σέ άλλα κράτη, εφαρμόζεται από μελισσοκομικές μονάδες  δημιουργία  σμηνών μέ δύο βασίλισσες.
Η ίδρυση ενός σμήνους μέ δύο βασίλισσες βασίζεται στην αρμονική συνύπαρξη δύο βασιλισσών σε μία κυψέλη. Σποραδικά μελισσοκόμοι έχουν διαπιστώσει μητέρα βασίλισσα καί κόρη ή καί κόρες της, νά γεννούν δίπλα-δίπλα αρμονικά.Αυτό μπορεί νά διαρκέσει από 1 εβδομάδα έως αρκετές εβδομάδες, έχει δέ αναφερθεί καί γιά πάνω από χρόνο. Ελέγχοντας τίς βασίλισσες μετά από μιά νεκταροέκριση, διαπιστώνει κανείς τήν συνύπαρξη μητέρας καί κόρης σέ αρμονία, καί αυτό συμβαίνει στό 5% τών σμηνών. Ολοι διαπιστώνουμε κάποτε ότι μία κυψέλη έδωσε παραπάνω παραγωγή από τίς άλλες διότι τοποθετήθηκε σέ σημείο πού έπερνε εργάτριες από τίς γύρω κυψέλες.Οποιοδήποτε σύστημα που διασφαλίζει την παραγωγή αυγών από δύο βασίλισσες σε μία κυψέλη για περίπου 2 μήνες πριν τήν νεκταροέκριση ενισχύει την παραγωγή μελιού περίπου στό διπλάσιο (Moeller 1956).

Ο πληθυσμός ενός σμήνους με δύο βασίλισσες μπορεί να είναι το διπλάσιο του πληθυσμού ενός σμήνους μέ μονή βασίλισσα, αλλά μέ πολλαπλάσιες συλλέκτριες μέλισσες. Ενα τέτοιο σμήνος θα μαζέψει περισσότερο μέλι, και θά παράγει πιο αποτελεσματικά από ότι θά έκαναν δύο σμήνη με δύο μονές βασίλισσες χωριστά. Ενα σμήνος  δύο βασιλισσών μπαίνει συνήθως στο χειμώνα με περισσότερη γύρη από ότι ένα σμήνος μέ μία βασίλισσα καί βγαίνει τήν άνοιξη δυνατό μέ νέο πληθυσμό. Ο Dr Farrar πρωτος έκανε μελέτη γιά 2 βασίλισσες, ο Dr.Dunham επίσης,  o Walton  στήν Ν.Ζηλανδια, αλλά παρατεταμένες μελέτες γιά εντατική μελισσοκομία όπως φαίνεται δέν έχει γίνει.Καί τούτο διότι, γιά νά δουλεψει ένα συστημα σάν κι αυτό, αφού ο καθένας καταλλάβει πώς δουλεύει,καί τί κάνουν οι άλλοι, θά πρέπει νά τό δοκιμάσει σέ μικρή κλίμακα, νά δουλέψει πάνω σε αυτό τελειοποιώντας τόν τρόπο διαχείρισης ,διορθώνοντας λάθη, για νά καταφέρει μία αξιόλογη παραγωγή στό μέλλον.Σέ γενικές γραμμές αφαρμόζονται τά ακόλουθα.                                                                                                                                                          Ολοι οι γονοθάλαμοι έχουν τρύπα εισόδου-εξόδου 2,5-3 εκατοστά, μέ πορτάκι λαμαρίνας η    

τάπα φελού, πάνω ή κάτω από τό χερούλι.

     Εισοδο-έξοδο 5 εκ. επίσης έχουν κομένη εμπρός τά διαφράγματα βασιλισσών πού είναι

     τοποθετημένα σέ ξύλινο τελάρο(είσοδος 5Χ1 εκ.).

 Κυψέλες δυνατές πού ξεχειμώνιασαν διπλές(Langstroth), ή γονοθάλαμοι 12 πλαισίων (Dadant)

    πού ξεχειμώνιασαν μέ 9-10  πλαίσια πληθυσμό.

Νωρίς τήν άνοιξη (μισά Φλεβάρη αρχές Μάρτη),τά σμήνη τροφοδοτούνται μέ γυρεόπιτα σέ συνεχή βάση όσο παίρνουν, γιά παραγωγή πληθυσμού.Ελέγχονται τά αποθέματα τροφών.         

Στίς γονοφωλιές Dadant γίνεται ανακατανομή πλαισίων γόνου γιά ανάπτυξη πληθυσμού κάθε 7-10 

ημέρες, ξεκινώντας από 15-20 Μαρτίου καί μετά,όπως επίσης στούς γονοθαλάμους Langstroth γίνεται αναστροφή(ο επάνω >κάτω καί ο κάτω>επάνω) ανα 7-10 ημέρες, έως περίπού 4 εβδομάδες πρίν τού τέλους τής αναμενόμενης νεκταροέκρισης τής περιοχής(νεκταροέκριση μιάς τοποθεσίας  αρχίζει συνήθως 15 ημέρες μετά τήν σμηνουργία στήν περιοχή).

Η δημιουργία σμηνών 2-Βασιλισσών γίνεται 2 μήνες πρίν τό ξεκίνημα νεκταροέκρισης στήν τοποθεσία-περιοχή πού βρίσκονται τά σμήνη. Σέ περίπτωση που υπάρχουν αδύναμα σμήνη μέ καλή ή καί κακή βασίλισσα μπορεί νά τοποθετηθούν πάνω σέ δυνατούς γονοθαλάμους,αφού τοποθετηθεί βασιλικό διάφραγμα, καί νά ωφεληθεί τό αδύνατο σμήνος από μέλισσες τής δυνατής κυψέλης, αλλά καί από τήν ζέστη τού κάτω σμήνους. Κι εδώ πρέπει νά γίνεται αναστροφή γονοθαλάμων. Εφαρμόζεται η διάταξη τών πατωμάτων,ακριβώς όπως στό χωρισμό τής κυψέλης.

Ο χωρισμός τών 2 γονοθαλάμων 2 μήνες πριν τήν νεκταροέκριση γίνεται, όταν τό σμήνος φθάσει περίπου τά 7 πλαίσια ανοιχτού-κλειστού γόνου, η βασίλισσα μέ 2-3 πλαίσια αυγών καί ανοιχτού γόνου τοποθετήται κάτω μέ τίς απαραίτητες τροφές γύρη- μέλι, πάνω του μπαίνει βασιλικό διάφραγμα,  πάνω στό διάφραγμα τοποθετούνται  2 χτισμένοι μελιτοθάλαμοι,πάνω από τούς μελιτοθαλάμους εσωτερικό καπακι μέ σίτα στήν τρύπα,πανω από τό καπάκι βασιλικό διάφραγμα μέ εγκοπή εισόδου, επάνω δέ σε αυτό ο επάνω γονοθάλαμος μέ 2-3 πλαίσια  σφραγισμένο γόνο τροφές αρκετές,(τρύπα στό σώμα κλειστή) η κυκλοφορία γίνεται από τήν εγκοπή τού διαφράγματος. Μετά 2-3 ημέρες γίνεται εισαγωγή νέας βασίλισσας, αφού καταστραφούν τυχαία βασιλικά κελιά, μέ κλουβάκι καί ζαχαροζύμαρο. Οταν αρχίσει νά γενάει η νέα βασίλισα καί μετά 10-15 ημέρες αφαιρείται τό εσωτερικό καπάκι καί μένει τό βασιλικό διάφραγμα.Ανοίγουν όλες οι τρύπες είσοδοι τών πατωμάτων. Η νέα βασίλισσα θά χρειστεί γιά επέκταση τού γόνου από πάνω, αλλο πάτωμα(γονοθάλαμο),όπου κι εκεί θα χρειαστεί νά γίνονται αναστροφές γιά τήν ανάπτυξη.Σέ περίπτωση πού η φύση δέν δίνει νέκταρ, η τροφοδοσία στά σμήνη είναι απαραίτητη (εσωτερικό τροφοδότη).Εάν χρειαστεί γόνος, πληθυσμός, ή τροφές γιά τό κάτω καί πάνω σμήνος, μπορεί νά γίνει συμπλήρωμα από τίς γύρω  δυνατές κυψέλες.Δέν θά πρέπει ενδιάμεσος μελιτοθάλαμος νά γεμίζει μέλι. Οποιος μελιτοθάλαμος μισογεμίσει, μεταφέρεται πάνω από τόν επάνω γονοθάλαμο,αφού προστεθεί βασιλικό διάφραγμα,εμποδίζοντας τήν βασίλισσα να γεννήσει, καί νά σφραγιστεί τό μέλι.Στήν θέση του μπαίνει καινούργιος άδειος.Ο μελιτοθάλαμος πού θα τρυγηθεί, επιστρέφει καί τοποθετήται ενδιάμεσα πάνω από μισογεμάτο μελιτοθάλαμο. 4 εβδομάδες πρίν τό τέλος τής νεκταροέκρισης, τά δύο σμήνη ενώνονται τό ένα πάνω στό άλλο μέ διαχωριστικό βασιλικό διάφραγμα, καί όλους τούς απαραίτητους μελιτοθαλάμους επίσης μέ διαχωριστικό βασιλικό διάφραγμα. Η επάνω γονοφωλιά μπορεί να μπλοκαριστεί από μέλι. Εάν συμβεί αυτό, γίνεται αναστροφή τών πατωμάτων εντός τού σμήνους. Ετσι τό μπλοκαρισμένο μέ μέλι πάτωμα πηγαίνει κάτω,καί τό ποιό ελαφρύ πάτωμα επάνω.

Δεν υπάρχει κανένα πλεονέκτημα στο να διατηρηθεί μια δεύτερη βασίλισσα όταν η νεκταροέκριση παραμείνει γιά ένα μήνα ακόμα, επειδή τα αυγά που θά γεννηθούν εκείνη τήν εποχή, δεν θα εξελιχθούν ποτέ σε συλλέκτριες πριν λήξει η νεκταροέκριση. Ωστόσο, γιά νά αφαιρεθεί από τήν γονοφωλιά μία βασίλισσα κατά τήν μεγάλη ανθοφορία είναι πρακτικά  ανέφικτο. Γιά νά ενωθεί η κυψέλη σέ σμήνος μέ μονή βασίλισσα μπορεί να γίνει αργότερα, όταν το μεγαλύτερο μέρος του μελιού αφαιρεθεί. Μερικά σμήνη έχουν αφαιρέσει από μόνα τους τήν μία βασίλισσα αυτήν τήν εποχή. Όταν συμβεί αυτό, απλά αφαιρείται το βασιλικό διάφραγμα καί τό σμήνος λειτουργεί σάν ενιαία μονάδα.
(Σημ. -Προσοχή στό ξεκίνημα ανάπτυξης τού γόνου μέ χειρισμούς,πού άν αυτοί γίνουν νωρίς μέ κρύο καιρό, αντί γιά ανάπτυξη θά γίνει καθυστέριση, λόγω εγκατάλειψης τού γόνου απουσίας αρκετού πληθυσμού).