ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΙΣΣΑ

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΙΣΣΑ

                                                                                                                                                                     Τό πρόβλημα τού εγκλιματισμού,πού είναι πολλές φορές αποφασιστικό στοιχείο στήν ανατροφή-παραγωγή νέου είδους- φυτών καί ζώων,δέν έχει καθόλου επιρροή στήν ανατροφή τών μελισσών.Ο λόγος είναι διότι, Βασίλισσες καί κηφήνες, όπου καί βασίζεται η ανατροφή,έρχονται σέ επαφή μόνον κατά τήν περίοδο τών πτήσεων τής αναπαραγωγής,έτσι η βασίλισσα περνάει σχεδόν τό υπόλοιπο τής ζωής της στό εσωτερικό τής κυψέλης,απομονωμένη από τό εξωτερικό περιβάλλον, μέ πιθανότητα μεταβολών στήν προμήθεια τών τροφών της,πού αυτό μπορεί νά έχει επίπτωση μόνον στήν δύναμική τής γέννας της.Γιά μεγάλες χρονικές περιόδους η μέλισσα, έχει προσαρμόσει τόν εαυτό της στό περιβάλλον της, μέ τρόπο φυσικό, ούτως ώστε,οι αδύναμοι καί ακατάλληλοι οργανισμοί, νά απορίπτονται καί νά αποβάλλονται.

Αυτό τό έδειξαν τά πειράματα πού έκανε ο Δρ.J.Louveaux, μεταφέροντας μελίσσια από τό Παρίσι στήν Νότια Γαλλία καί αντίστροφα,δείχνοντας έτσι τήν προσαρμογή τής μέλισσας, σέ τοπικές καταστάσεις,μέ τοπικές ράτσες μελισσών,δίνοντας τήν ευκαιρία νά επιβιώσουν τά ποιό δυνατά σμήνη.Aυτού τού είδους μεταβολές,έχουν φανεί πλεονεκτηματικές,όταν γίνεται ανταλλαγή ορισμένης τοπικής ράτσας μέ άλλη,η μεταφέροντας τίς μέλισσες σέ περιοχές πού αντιμετωπίζουν εντελώς διαφορετικό περιβάλλον (νομαδική μελισσοκομία).

Προταγωνιστές στήν παραγωγή μελιού χώρες όπως,Βοριος καί Νότιος Αμερική,Αυστραλία ,Νέα Ζηλανδία,δέν είχαν εγχώρια μέλισσα,αλλά όπως φάνηκε, η εισαγώμενη από τήν Ευρώπη μέλισσα,έδειξε τέλεια προσαρμογή καί παραγωγικότητα.Επίσης φάνηκε ότι η μέλισσα δέν πάσχει από αυτό πού λέγεται "εγκλιματισμός".Είναι συνήθως ποιό δύσκολη η επιβίωση τής μέλισσας σέ ακραίες σκληρές καταστάσεις,παρά σέ αλλαγή περιβάλλοντος.

Εάν οι εισαγωγείς μελισσών, διαχειριστούν τίς μέλισσες πού εισάγουν σωστά καί μέ γνώση,θά μπορέσουν μέ διασταυρώσεις νά αποδώσουν καλλίτερα, μέ περισσότερη ζωτικότητα καί παραγωγή μελιού από τίς μέλισσες πού αποκαλούνται εγχώριες εγκλιματισμένες.Επίσης,ίσως καί νά επιβιώνουν ποιό καλά σέ σκληρό χειμώνα καί δύσκολη Ανοιξη, πού στίς μέρες μας, μπορεί νά δεί κανείς τήν μελισσοκομία τής Βόριας Ευρώπης.Τό πείραμα τού Δρ.Louveaux, έδειξε καθαρά ότι, οι μέλισσες μπορούν νά προσαρμόσουν τόν εαυτό τους στίς επικρατούσες καταστάσεις.Αλλά είναι λάθος νά συμπεραίνουμε από αυτό ότι,επειδή η μέλισσα προσαρμόζει τόν εαυτό της κατ'αυτόν τόν τρόπο,μόνον προσαρμοσμένες στό περιβάλλον Χ μέλισσες μπορούν νά αποδώσουν τήν μέγιστη παραγωγή μελιού.Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο,θά έπρεπε νά βασίζουμε τήν παραγωγή μελιού μας μόνον σέ μέλισσες,πού γιά χιλιάδες χρόνια έχουν εγκλιματιστεί στήν περιοχή.Αυτό όμως δέν συμβαίνει,διότι η μέλισσα είναι ελεύθερη νά πετάει στή φύση,καί νά μήν αναγνωρίζει σύνορα......