ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΜΕΛΙΣΣΑ

Δεν υπαρχει διάψευση στό ότι, η ράτσα τής μέλισσας παίζει τόν πρώτο καί σπουδαίο παράγοντα,είτε γι αυτόν που τίς έχει μέ σκοπό τήν απόλαυση είτε γιά εκείνον πού τίς δουλεύει γιά οφέλεια.Επιπλέον κάθε σχεδιασμός διαχείρησης θά εξαρτηθεί από τό είδος τής ράτσας πού θά έχουμε,ώστε γνωρίζοντας περίπου τό είδος τής μέλισσας νά είναι γιά μάς απαραίτητο καί χρήσιμο.

Ας πάρουμε γιά παράδειγμα τό είδος τής μέλισσας Buckfast,πού θεωρείται ήρεμη καί παραγωγική. Φτιάχτηκε γιά τήν περιοχή,καί προήλθε από διασταύρωση πού έκανε ο μοναχός Αdam από παλιά Ιταλική, μέ χρώμα δέρματος σκούρο,καί τήν παλιά μαύρη ιθαγενή Αγγλική ράτσα.Η αυθεντική διασταύρωση έγινε περίπου τό 1915,δηλαδή πρίν τήν επιδημία τής τραχιακής ακαρίασης,που κατέστρεψε όλα τά σμήνη τή μαύρης Αγγλικής ράτσας.Θέλω νά επισημάνω ότι,η παλιά Ιταλική ράτσα πού υπήρχε τότε,ήταν διαφορετική από αυτήν πού υπάρχει σήμερα στήν Ιταλία.Σάν χρώμα, η Buckfast μέλισσα μοιάζει περισσότερο μέ τήν τότε Ιταλική, τών Λιγκουριανών Αλπεων,αλλά ποτέ δέν προσπάθησαν νά αναπτύξουν ομοιομορφία εξωτερικών χαρακτηριστικών, διότι αυτός ο στόχος επιτυγχάνεται μόνον μέ κόστος στήν παραγωγικότητα.Σέ κάθε περίπτωση,πλήρη ομοιομορφία τών εξωτερικών χαρακτηριστικών ,είναι δύσκολο να βρεθεί σέ κάθε ράτσα μελισσών,λιγώτερο απ'όλες στήν Ιταλική.Σέ σύγκριση μέ τήν Ιταλική, η Buckfast μέλισσα είναι ποιό παραγωγική,περισσότερο οικονόμα,λιγώτερο επιρεπής στήν σμηνουργία,ποιό ανθεκτική στίς ασθένειες,(ειδικά στήν τραχιακή ακαρίαση),μαζεύει λιγότερη πρόπολη,κάθεται ύσηχη τό χειμώνα,(καλό ξεχειμώνιασμα),καί αναπτύσεται γρήγορα τήν εποχή πού έχει νέκταρ,καί βρίσκεται όλο τόν χρόνο σέ ετοιμότητα γιά νά επωφεληθεί κάθε ευκαιρία νεκταροέκρισης.Δέν είναι καθόλου επιθετική, πολύ ύσηχη,διαχειρήσιμη έστω καί μέ κακό καιρό.Απ'όλες τίς ιδιότητες πού μπορεί νά κουβαλάει μιά ράτσα, δέν υπάρχει σπουδαιότερο προτέρημα, από τήν αποφυγή τάσης σμηνουργίας.Ολα τά καλά χαρακτηριστικά καί άν κουβαλάει μία ράτσα μελισσών,τό φόβητρο στήν σύγχρονη μελισσοκομία,είναι η τάση τής σμηνουργίας,πού έχει σάν αποτέλεσμα μεγάλη οικονομική απώλεια.Επειδή η καθαρή Buckfast έχει πολύ μικρή τάση σμηνουργίας,δέν θά πεί ότι κάτω από ορισμένες συνθήκες δέ θα σμηνουργήσει,αυτό θα ήταν λάθος.Από τήν άλλη, υπάρχουν ράτσες καί είδη μελισσών πού προσπαθούν νά σμηνουργήσουν, ανεξαρτήτως κάθε προληπτικού μέτρου.Ορισμένες σπανίως σμηνουργούν, καί άλλες καθόλου.Δέ υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι τό πρόβλημα τής σμηνουργίας δέ είναι όπως ήταν κάποια εποχή.Η καθαρή μέλισσα Buckfast έχει νά επιδείξει μεγάλη δυνατότητα, στήν ασυνείθιστα μεγάλη συλλογή μελιού,πού βασίζεται στήν διασταύρωση τού γένους, γιά μεγαλύτερες παραγωγές.Οπως στίς περισσότερες μορφές ζωής καί ειδικά στήν μέλισσα,πολύ μεγάλες αποδόσεις παραγωγής μπορούν νά επιτευχθούν μέ τόν συνδιασμό υβριδικής δύναμης ή ετέρωσης(ανόμοιας διασταύρωσης).Χωρίς αμφιβολία, μόνον μέ διασταυρώσεις τού γένους,ο μελισσοκόμος μπορεί νά ελπίζει καί νά εξασφαλίσει απολαβές από μία καλοκατασευασμένη ράτσα.Oφείλουμε νά σεβαστούμε ορισμένες ιδιορυθμίες στά υβρίδια(ειδικά περισσότερο στήν πρώτη διασταύρωση)στήν περίπτωση τής μέλισσας,ιδιορυθμίες που δέν είναι δυνατόν,καί δέ μπορούν νά εμφανιστούν σέ άλλες μορφές ζωής.     

Πρέπει νά γίνει μία διάκριση, μεταξύ ενός υβριδίου ,καί τών γενικά μιγάδων μελισσών στήν φύση.Στήν περίπτωση τών υβριδίων καί τής αναπαραγωγής με διασταύρωση τού γένους κατόπιν μελέτης,η καταγωγή είναι πάντοτε γνωστή-κυρίως μητρικά-καί είναι καθαρής καταγωγής.Στά μελίσσια μιγάδες συμβαίνει ακριβώς τό αντίθετο.Ομολογουμένως οι μιγάδες συνήθως έχουν τή δυνατότητα νά επιβιώνουν στίς ποιό δύσκολες συνθήκες καί εποχές χωρίς καμία προσοχή από τού ιδιοκτήτες τους,αλλά γενικά,είναι αναξιόπιστα γιά όλες τίς άλλες εκτιμήσεις.Περισσότερο δέ,σέ όλους τού βαθμούς επιθετικότητας,μέ τάση σμηνουργίας εντός καί εκτός εποχής.Σποραδικά ένα σμήνος μιγάδων μελισσών μπορεί νά παράγει μία καλή ποσότητα μελιού αλλά δέν θά τό επαναλλάβει,διότι οι μιγάδες είναι παντελώς αναξιόπιστα μελίσσια,αγνώστου πατρός.....

Ενα πράγμα είναι καταφανές: ότι,Δέν υπάρχει τέλεια μέλισσα. Η επιλογή θά είναι σέ κάθε περίπτωση,η ισορροπία μιάς ομάδας χαρακτηριστικών επιθυμητών,εναντίον μιάς ομάδας χαρακτηριστικών ανεπιθύμητων,φτιάχνοντας καί ισορροπώντας τήν ιδιοσυγκρασία τής μέλισσας πού επιθυμούμε.Εμείς πρέπει νά τήν φτιάξουμε..! Τό ανθρώπινο χέρι. -

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΙ Η ΚΥΨΕΛΟΚΟΜΟΙ ?

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΙ Η ΚΥΨΕΛΟΚΟΜΟΙ ?

Το πάθος μου για την Μελισσοκομία μου υπαγορεύει να πω αυτό που σκέπτομαι σχετικά με την παραγωγή μελιού που όλοι επιθυμούμε, αλλά που κάπου στο δρόμο διακόπτεται και εκεί ανατρέπονται τα πάντα. είναι άραγε ο καιρός? που ισχυρίζονται πολλοί και φυσικά δεν μπορούμε να τον αγνοήσουμε, η μήπως είναι η αδεξιότητα του μελισσοκόμου? Πιστεύω πως το μεγαλύτερο μέρος βαραίνει τον μελισσοκόμο για τις ελάχιστες αποδόσεις των κυψελών. Πιστεύω πώς όλοι πρέπει να έχουν δει Βασίλισσες που γεννούν κανονικά και απότομα σταματούν τη γέννα. Βασίλισσα ελαττωματική? η μήπως δικός μας κακός χειρισμός? Μελίσσια άρρωστα?  υπάρχει ερώτημα: η Βασίλισσα γονιμοποιήθηκε σωστά? η αυτός που την έφτιαξε ξέχασε την παραγωγή κηφήνων, αφήνοντάς την στην τύχη της, με ελάχιστους κηφήνες γύρω, που θα πρέπει να γονιμοποιήσουν ένα μεγάλο αριθμό βασιλισσών ανεπαρκώς. Και δεν υπάρχουν αρκετοί κηφήνες φυσικά , λόγω του ότι βάλαμε απερίσκεπτα το χέρι μας τοποθετώντας στις κυψέλες μας μόνον φύλλα κεριού για κελιά εργατριών, όχι κηφήνων, ενάντια στην φύση, που έχει σαν αποτέλεσμα την ανεπαρκή γονιμοποίηση. Αν αυτές τις Βασίλισσες πουλάνε ορισμένοι Βασιλοτροφοι ,τότε η κατάσταση είναι απαράδεκτη. Αφού όμως ξέρουμε ότι πήραμε καλή Βασίλισσα και σταμάτησε , μήπως δεν γνωρίζουμε τον σωστό τρόπο εισαγωγής, και λόγω του ότι έφτασε με το ταχυδρομείο, νέα, νευρική, κουβαριάστηκε από τους σκοπούς τής κυψέλης επειδή θεωρήθηκε ξένο σώμα,καί αυτό, γιατί εμείς βιαστήκαμε να κάνουμε έλεγχο, και την κατέστρεψαν χωρίς εμείς να βλέπουμε σημάδια κακοποίησης? Πολλά τα ερωτήματα που μπαίνουν, από την εκτροφή, κακούς χειρισμούς, αρρώστιες, έως και τον τύπο της κυψέλης, που η γνώμη μου εδω λέει ότι, η γέννα της Βασίλισσας δεν πρέπει να διακόπτεται, θέλει μεγάλο εμβρυοθύλακο βαθύ 11-12 πλαισίων, και μισούς μελιτοθαλάμους. Πηγαίνοντας τα μελίσσια στο πεύκο το Φθινόπωρο, κάθισε ο μελισσοκόμος να υπολογίσει την ανανέωση του πληθυσμού της κυψέλης του, που πρέπει να ζήσει για να ξεχειμωνιάσει σωστά, να υπάρχει πληθυσμός τότε που τον χρειάζεται για να δουλέψει νωρίς την άνοιξη? (Η πείρα λέει,κάθε πλαίσιο μελιού γίνεται ένα πλαίσιο γόνου τήν άνοιξη). Προέβλεψε να αφήσει πίσω καινούργιο μελίσσι από τίναγμα την Άνοιξη με νέα Βασίλισσα, διαλύοντας την παλιά κυψέλη μετά το μέλι του πεύκου και να ενισχύσει την νέα με τον πληθυσμό της παλιάς, όπως επίσης να κάνει έλεγχο βάρους τροφών ξεχειμωνιάσματος?(Μία παλάγγο-ζυγαριά μέ τσιγκέλι,γατζώνοντας καί σηκώνοντας τήν κυψέλη από πίσω,διαβάζοντας πόσα κιλά είναι καί προσθέτοντας άλλα τόσα,απλός τρόπος πού χρησιμοποιώ γιά να ξέρω τό βάρος,χωρίς πολλά έξοδα). Ο πάτος της κυψέλης έχει σίτα? όπου βοηθάει στην υγεία του μελισσιού και το Χειμώνα στην δημιουργία μελισσόσφαιρας ,για λιγότερη κατανάλωση με σκοπό την εξοικονόμηση τροφών?Γίνεται συστηματική απολύμανση γιά τά Βαρρόα??????Αν δέν γίνει, ξεχνάμε τά μελίσσια τήν Ανοιξη,αντίο παραγωγή. Επίσης ένα άλλο που δεν μπορώ να εξηγήσω είναι το ότι, βλέπω ανθρώπους να παρατάσσουν σε δρόμους, η σέ ξερές πλαγιές 100-200-300-400 κυψέλες. Τι θα φάνε τα άμοιρα τά μελίσσια και πως να δώσουν μέλι ? Από κατανάλωση κυψελών και χρωματίσματα καλά πάμε. Περισσότερα από 20-40 μελίσσια σε ακτίνα 3ων χιλιόμετρων δεν μπορούν να αποδώσουν. Δεν μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι αδίκως κοπιάζουν, και από μελισσοκομία γίνεται κυψελοκομία? Ποιος είπε στους ανθρώπους αυτούς ότι μπορούν να χειριστούν τόσες κυψέλες σωστά σε ένα μέρος, όταν επαγγελματικές μονάδες στην Αυστραλία (που έζησα) ,έχουν ανά 100 κυψέλες έναν διπλωματούχο μελισσοκόμο για τον έλεγχο, και κάθε ομάδα κυψελών συλλογής δεν υπερβαίνει τις 30-40. Μήπως είμαστε υπεράριθμοι σε κυψέλες? Πιστεύω πως χρειάζεται σκέψη ,γνώση και σοβαρότητα αν θέλουμε να παράγουμε, αλλιώς θα κλαίμε την μοίρα μας. Η φύση φταίει μέχρι ένα σημείο.

Η ΣΧΕΣΗ ΒΑΡΡΟΑ - ΚΥΨΕΛΗΣ - ΚΕΛΙΩΝ ΓΟΝΟΥ

Προτιμότερη η πρόληψη από τήν θεραπεία.Η σκέψη αυτή μέ έκανε νά ψάχνω κι εγώ, όπως πάρα πολλοί άνθρωποι,επιστήμονες,βιολόγοι,ερευνητές γιά τήν ελάττωση ή καί εξάλειψη τού Βαρρόα.Θά ήθελα κι εγώ νά διαπιστώσω τή επίδραση πού έχει η θερμοκρασία στήν αναπαραγωγή του,αυτό δηλαδή πού είπαν ερευνητές,στήν 2η Διεθνή Συνδιάσκεψη γιά τήν Αφρικανοποίηση καί τά ακάρεα στήν μέλισσα, τόν Απριλιο τού 2000 στην Τουσον( Second International Conference on Africanized Honey Bees and Bee Mites, 10-12 April 2000, Tucson.)-Περίληψη τής συνδιάσκεψης δημοσιεύθηκε από τόν Εric Mussen,τμήμα εντομολογίας τού πανεπιστημίου τής Καλιφόρνια-.

Η έρευνα έγινε από τούς Velthuis, Hayo H W, Kraus, Bernhard, 2000 ,αφού σκόπιμα κρύωσαν τόν γόνο τήν εποχή τής αναπαραγωγής του, Ανοιξη Φθινόπωρο,τοποθετώντας λεπτά σκέπαστρα,ανοίγοντας τούς πάτους μέ σίτα,τροφοδοτόντας τά μελίσσια γιά τήν εξάπλωση τού γόνου,καί βάζοντας άχτιστες κυρίθρες ανάμεσα στόν γόνο,είδαν ότι τό Βαρρόα διπλασιάστηκε.Η ίδια έρευνά έδειξε ότι, στήν περιοχή τού γόνου πού η θερμοκρασία ήταν 35 βαθμοί κελσίου μέ 79-85% υγρασία η ανάπτυξη τού Βαρρόα ήταν μηδενική έως 2%, η δέ πολύ μεγάλη αναπαραγωγή του ήταν στά εξωτερικά μέρη τού γόνου καί στόν κηφηνογόνο, πού η θερμοκρασία ήταν στούς 33 βαθμούς κελσίου,καί χαμηλή υγρασία.Στά σημεία τού γόνου πού η υγρασία ήταν στά φυσιολογικά επίπεδα 59-68% RH, τό Βαρρόα πολλαπλασιαζόταν κανονικά.Τό ποιό σκληρό γι αυτό ήταν εκεί πού είχε τούς 35 βαθμους καί υγρασία 79-85% . Φαίνεται ότι, τά κρύα μέρη τής κυψέλης ευνοούν τόν πολλαπλασιασμό του.Οι παλιές κυρίθρες ευνοούν τήν ανάπτυξή του βαρρόα διότι τά κουκούλια πού έχουν μείνει μέσα αλοιώνουν τήν συνοχή καί μετάδωσης τής θερμοκρασίας από κελί σέ κελί μέ τί θερμάστρες μέλισσες-(προηγούμενή μου ανάρτηση)-.Τό νά μπορεί η μέλισσα νά ρυθμίζει τήν θεροκρασία της καί να έχει τήν υγρασία της, παίζει σπουδαίο ρόλο γιά τήν αντιμετώπιση,την ελάτωση η καί τήν εξάλειψη τού Βαρρόα.Κάπως έτσι ξεκίνησα δοκιμάζοντας τίς Γερμανικές κυψέλες πολυστερίνης,γιά τήν σταθεροποίηση τής θερμοκρασίας,μέ βαθειά βάση καί εσωτερικό πάτο,ο οποίος κατά τήν διαρκεια τής αναπαραγωγής τού γόνου μπαίνει γιά τήν ρύθμιση τής θερμοκρασίας-υγρασίας,καί τόν χειμώνα πού γόνος δέν υπάρχει, ο πάτος βγαίνει.Αυτή είναι καί η διαχείρηση τών σμηνών από τούς ευρωπαίους καί Γερμανούς μελισσοκόμους .Εδώ επανέρχομαι στήν προηγούμενη ανάρτησή μου, "Οι κυψελες Langstroth καί τά καπάκια τύπου Αυστραλίας",Μήπως, εκτός από ακατάλληλες, είναι καί καταστροφικές γιά τήν Ελληνική μελισσοκομία?Μήπως ευνοούν κατά μεγάλο ποσοστό τήν υπέρμετρη ανάπτυξή του?Ακόμα,μήπως διάφοροι χειρισμοί πού γίνονται στήν κυψέλη δέν θά έπρεπε νά γίνονται,αυτοί δηλαδή πού κρυώνουν τό γόνο,πού στεγνώνουν τήν κυψέλη καί βοηθούν στήν τρομακτική του ανάπτυξή ???

Ο Ερικ Οστερλουντ(Erik Osterlund) ,μελισσοκόμος,ερευνητής,εκδότης τού μελισσοκομικού περιοδικού"Bitidningen"στήν Σουηδία,καί φίλος τού μοναχού Adam,προχώρησε ακόμα ποιό πολύ καί εφάρμοσε τήν θεωρία τού μικρού κελιού καί τής μικρής μέλισσας.Εχοντας μικρά κελιά, δημιούργησε συνοστιμό, πού εχει σάν αποτέλεσμα τήν καλύτερη ρύθμιση τής θερμοκρασίας καί υγρασίας.Φτιάχνοντας μικρή μέλισσα δημιούργησε αύξηση τής παραγωγής, βάση τής θεωρίας τής αεροδυναμικής που,η πυκνότητα τού αέρα εχει σχέση μέ τήν εκτόπιση ενός σώματος,μεγαλώνοντας ένα σώμα η περιοχή μεγαλώνει Χ4,ενώ η έλξη εχει σχέση με το βάρος ενός σώματος,πού εδώ η αύξηση είναι Χ 8.Σχέση δηλαδή Βομβαρδιστικού μέ Μαχητικού αεροσκάφους.Κατά την θεωρία αυτή, η μικρή μέλισσα είναι ποιό παραγωγική λόγω ευκινησίας,ενώ η μεγάλη μέλισσα, μεγαλύτερης χωρητικότητας σάκου, ποιό δυσκίνητη λιγότερο παραγωγική.Το σκεπτικό είναι ότι, όπου μπήκε ανθρώπινο χέρι σέ θέματα τής φύσης, είναι αναπόφευκτο νά μήν έχουν γίνει λάθη.Οταν χτίζει η μέλισσα κελιά γόνου τά κάνει μικρότερα,ή κατά τό μέγεθος τής ράτσας της,ενώ γιά αποθήκευση μελιού τά κάνει ποιό μεγάλα.Στήν αγορά όμως τά κελιά έχουν ένα μέγεθος,υποχρεώνοντας έτσι τήν μέλισσα νά κατασκευάσει τά κελιά γόνου στά μέτρα πού τής δίνουμε,βγάζοντας δηλαδή μέλισσες από καλούπι, κατά παραγγελία,αψηφόντας τήν φυσιολογία τής κάθε ράτσας.Ο Οστερλουντ θεώτησε ότι, μέ τό μικρότερο κελί, θά γινόταν καλύτερη διαχείρηση τού Βαρρόα,καί τό πέτυχε σέ εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό,καί σέ βαθμό πού οι μέλισσές του νά μήν χρειάζονται θεραπεία.Εφτιαξε μία παραγωγική μέλισσα,τήν οποία ονόμασε ELGON ,μέ διασταύρωση Buckfast & Monticola,χρησιμοποιόντας κελιά 4.9 χιλιοστά,αντί 5.3 τής αγοράς.Από τά αποτελέσματά του,πρέπει νά έκανε σωστή επιλογή,διότι τό συστημα αυτό τών μικρών κελιών,χρησιμοποιήται στήν Αριζόνα εδώ καί πολλά χρόνια από τόν Ed&Dee Lusby μέ επιτυχία κατά του Βαρροα, σέ 800-1000 κυψέλες χωρίς φάρμακα ή άλλη θεραπεία(μπορεί να τούς βρεί κανείς στό internet).

Μπαίνουν λοιπόν πολλά ερωτήματα σέ σχέση, μέ τήν κυψέλη, τά κελιά γόνου,τούς μελισσοκομικούς χειρισμούς,καί τελικά άν θά πρέπει να μπαίνουν ολόκληρα φύλα κηρήθρας στά πλαισια, η είναι προτιμότερο μόνον μία αρχή κυρίθρας 3-4 εκατοστών, γιά νά αφήνουμε τήν μέλισσα νά κάνει σωστά τήν δουλειά της,ανάλογα με τήν φυσιολογία της, έτσι ακριβώς όπως χρειάζεται καί όπως τήν δίδαξε η φύση.Στόν κόσμο τής μελισσοκομίας μεταξύ μελισσοκόμων λέγονται πολλά σωστά,αλλά καί ορισμένα λάθος.Ειναι καιρός νά κάνουμε αναθεωρήσεις καί περισσότερη έρευνα, άν θέλουμε η μελισσοκομία μας νά πάει μπροστά.

Μην ξεχνάμε ότι,όταν ακούγεται μία λανθασμένη φράση,λέξη, ή μία ιδέα, επειδή ακριβώς επαναλαμβάνεται από πολλούς, στό τέλος λανθασμένα,τήν θεωρούμε σωστή.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ

Υπάρχει πρόβλημα με τήν κυψέλη πού χρησιμοποιήται στήν Ελληνική μελισσοκομια?

ΝΑΙ υπάρχει,και πολύ μεγάλο,μόνον πού δέν φαίνεται άν δέν καθήσει κάποιος νά τό ψάξει.Πιστεύω πώς δέν είμαι ο πρώτος,αλλά ούτε καί ο τελευταίος πού προβληματίστηκε,ή πού προβληματίζεται ακόμα μέ την σημερινή κυψέλη Langstroth όπως τήν έχουν διαμορφώσει.

Ας υποθέσουμε πώς έχουμε ενα σπίτι πού έχει μία μεγάλη πόρτα ,καί 4 παράθυρα στό ταβάνι,χειμώνα καλοκαίρι ανοιχτά,καί προσπαθούμε νά βάλουμε κεντρική θέρμανση τό χειμώνα,ή κλιματιστικό το καλοκαίρι.Θά ήταν ποτέ δυνατόν νά ζεσταθεί ή νά κρυώσει σωστά, χωρίς ατελείωτες ποσότητες καυσήμων ή ηλεκτρικού ρεύματος?Φυσικά καί δέν θά ηταν δυνατόν.! Αυτό λοιπόν είναι το σπίτι τής μέλισσας στήν Ελλάδα.Αυτή είναι η κυψέλη πού χρησιμοποιούν οί Ελληνες μελισσοκομοι,διότι αυτή υπάρχει στο εμπόριο κατόπιν εντολής κάποιου ή κάποιων,παραμερίζοντας ακόμα καί τά σχέδια τού ίδιου τού Langstroth. Αφαιρέθηκε τό εσωτερικό καπάκι πού σωστά είχε βάλλει ,με σκοπό νά μήν διαφέυγει ή θερμότητα,και νά ρυθμίζεται η υγρασία με τό κατάλληλο φτερούγισμα στον χώρο τής κυψέλης όπως χρειάζεται.Ετσι εξοικονομούσε ενέργεια τόν χειμώνα δηλαδή, κατανάλωση μελιού,ομοίως καί το καλοκαίρι υπερκατανάλωση νερού,δηλαδη,άσκοπη εργασία,δηλ.ενέργια,δηλ.καί πάλι κατανάλωση μελιου.Μέ αυτές τίς απώλειες,καί βάση τή κοινής λογικής είναι φυσικό νά μένει πολύ λίγο μέλι μέσα στίς κυψέλες.

Ασχετα μέ τόν τύπο τής κυψέλης πού χρησιμοποιεί ο κάθε μελισσοκόμος,οί απώλειες σέ παραγωγή,'οπως καί σέ πληθυσμό (ασθένειες), προέρχονται από τούς πάτους (βάσεις),καί από τά καπάκια(σκεπές).Οι Ευρωπαίοι μελισσοκόμοι τό κατάλαβαν και προχώρησαν σέ βελτιωτικές αλλαγές.Αντί γιά εσωτερικό καπάκι χρησιμοποιούν διαφανές λεπτό μαλακό πλαστικό,σάν αυτό πού βάζουν στά τραπέζια εστιατορίων,τό οποίο έχει τήν ιδιότητα,μόλις ανοίξουμε τό καπάκι, να έρχονται αμέσως οι μέλισσες σέ επαφή μέ τό φώς τό οποίο τίς ησυχάζει καί πολές φορές δέν χρειάζεται ούτε καπνός,αντί τού θορύβου τού εσωτερικού καπακιού πού έχει κολύσει από τήν πρόπολη, μέ τήν εισβολή κάποιου στό επάνω μέρος προκαλεί συναγερμό στούς σκοπούς τής κυψέλης, καί τήν άμεση επίθεση. Τό διαφανές βοηθάει στό νά ρίχνουμε μιά ματιά στήν κυψέλη μέ καλό ή κακό καιρό ,χωρίς τό άνοιγμα καί τήν ενόχληση τού σμήνους μέ καπνό.Στή πλειοψηφία οι μελισσοκόμοι χρησιμοποιούν βαθύ πάτο μέ σίτα,και είσοδο τροφοδοσίας στό πίσω μέρος. Εκτός τής σίτας, πού είναι περαστή στό κάτω μέρος,υπάρχει εσωτερικός πάτος στό επανω μέρος από κοντρα πλακέ,αφήνοντας κατα μήκος εμπρός-πίσω 2 εκατοστά κενό,γιά είσοδο στό μπροστινό μέρος καί γιά να παίρνουν τήν τροφή στό πίσω μέρος.Ο πατος αυτός αφαιρείται τον Χειμώνα και η κυψέλη μένει μόνον με τήν σίτα,γιά νά διαφεύγουν τα περιτώματα,γιά αερισμό,γιά νά βοηθήσει το μελίσσι νά σχηματίσει μπάλα εξοικονομώντας τροφές, και για αποφυγή πρόϊμου γόνου λόγω ζέστης.Το καλοκαίρι ο εσωτερικός πάτος από κόντρα πλακέ ή χάρτμπορτ,προσφέρει μόνωση στό κάτω μέρος τής κυψέλης γιά τήν ρύθμηση τής θερμοκρασίας, καί λόγω τού εμπρός-πίσω ανοίγματος, τήν ανακύκλωση τού αέρα καί το στέγνωμα από τούς υδρατμούς (υγρασία καί ασθένειες),όπως επίσης βοηθάει στό νά εμποδίζει τό χτίσημο τών κεριών πρός τά κάτω.Μέ τούς πάτους αυτούς ο μελισσοκόμος, μπορεί από την πίσω πόρτα νά τροφοδοτήσει όταν χρειαστεί,σέ πλαστικές λεκάνες μέ άχυρο ή τεμάχια ξύλου μεγάλες ποσότητες σιροπιού, αποφεύγοντας έτσι ταλαιπωρία καί κόπο,επισης δέ, μπορεί να κάνει έλεγχο εύκολα γιά βαρρόα, τοποθετόντας χαρτόνι λευκό στα μέτρα τού πάτου εσωτερικά επάνω στήν σίτα,αφού αφαιρέσει τόν εσωτερικό πάτο,και πασαλείφοντας το χαρτόνι μέ μείγμα βαζελίνης-ηλιελαιου 50-50% μέ ρολό η πινέλο,Ο συνδιασμός, αφαίρεσης λαμαρίνας από τό εξωτερικό καπάκι(διότι δημιουργεί φούρνο τούς καλοκαιριπούς μήνες),καί βαζοντας σκέτο κόντρα πλακέ θαλασσης 10 χιλ.πάχος βαμενο λευκό,μέ εσωτερικό φύλλο μόνωσης(τό γκοφρέ αλουμινίου,μέ τί φούσκες, 10 χιλιοστών πάχους), καί κάλυμα στό επάνω μέρος τών πλαισίων τό διαφανες αυτό πλαστικό που ανέφερα ποιό πάνω,θα έχουμε πιστεύω ένα ιδανικό περιβάλλον γιά τίς μέλισσες,μέ μηδενικές απώλειες στό επάνω μέρος τής κυψέλης..

ΧΥΜΟΣ ΛΕΜΟΝΙΟΥ ΚΑΤΑ ΒΑΡΡΟΑ

ΧΥΜΟΣ ΛΕΜΟΝΙΟΥ ΚΑΤΑ ΒΑΡΡΟΑ Χυμός λεμονιού, για τον έλεγχο τού Βαρρόα! Από το Πανεπιστήμιο Assiut τής Αιγύπτου,και τον καθηγητή M.F.Abdel-Rahman,έγινε εκτίμηση για τον χυμό λεμονιού,και την επίδραση πού έχει στα Βαρρόα.Βρήκαν ότι ρίχνει τά βαρρόα σέ ποσοστό 80-87%. Επίσης στήν Πολωνία οι μελισσοκόμοι εφαρμόζουν καί ελέγχουν τά βαρρόα μέ φρέσκο χυμό λεμονιού καί σιρόπι.Είναι αθώο,φυσιολογικό,ρίχνει Βαρρόα, χωρίς κανένα πρόβλημα γιά τίς μέλισσες,καί τό χρησιμοποιώ όποτε μπορώ χωρίς περιορισμούς.Απλή συνταγή: Εχουμε σιρόπι ¨1:1 ζάχαρι-νερό,καί ανακατεύουμε 0,5 λίτρου από τό σιρόπι σέ 0,5 λίτρου φρέσκο χυμό λεμονιού.Ρίχνουμε από τό μείγμα περίπου 50 ml ανάμεσα στά πλαίσια μέ ένα ψεκαστηράκι ρυθμίζοντας το σέ συνεχή ροή καί όχι ψέκασμα.Η ελάτωση τού πληθυσμού τού βαρρόα ανακουφίζει τίς μέλισσες,καί τό λεμόνι ενεργοποιεί στήν μέλισσα τόν μηχανισμό αυτοκάθαρσης.Μία δοκιμή δέν βλάπτει........

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΝΕΚΤΙΚΑ ΜΕΛΙΣΣΙΑ ΣΤΑ ΒΑΡΡΟΑ!

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΝΕΚΤΙΚΑ ΜΕΛΙΣΣΙΑ ΣΤΑ ΒΑΡΡΟΑ!

Ο μικρός αριθμός ακάρεων είναι συνήθως μή ανιχνεύσιμος,είτε μέ χημικές είτε μέ βιολογικές μεθόδους εξέτασης .Οταν όμως έλθει η στιγμή πού ό μελισσοκόμος καταλάβει ότι κάτι δέν πάει καλά, τότε ειναι αργά.

Είναι λοιπόν αναγκαίο η προσέγγιση νά γίνει αντίστροφα,δηλαδή,θά πρέπει νά ανιχνεύσουμε ορατά σημεία δυσλειτουργίας καί έντασης στά μελίσσια πού είναι προάγγελοι τών ακάρεων,καί μέ τήν εφαρμογή βιολογικών μεθόδων θεραπείας καί διαχείρησης νά μπορέσουμε νά εξολοθρεύσουμε τά τεχνικά σημεία που βοηθούν τά ακάρεα στόν πολλαπλασιασμό τους καί τή φυσική μείωση στίς δευτερεύουσες ασθένειες πού προέρχονται από αυτά.Η βαριά φαρμακευτική αγωγή είναι ένας τρόπος καταπολέμησης τών ακάρεων,καί τής έντασης πού προκαλούν οι ασθένειες πού τά συνοδεύουν,όμως,τήν ίδια στιγμή τά χημικά απλώς αποκρύπτουν τά συμπτώματα καί διαιωνίζουν τό πρόβλημα.Επίσης, σέ προχωρημένα στάδια έντασης τών ακάρεων ,η θεραπεία μέ βιολογικά μέσα γίνεται δύσκολα διότι,όταν υπάρχει χημική εξάρτηση είναι σχεδόν αδύνατον νά σταματήσει ή θεραπεία χωρίς σημαντική απώλεια σμηνών.

Η ένταση τών μελισσών,οι ασθένειες καί οι απώλειες,είναι αποτέλεσμα τής ευρέως αποδεκτής άσκησης τής μελισσοκομίας.δηλαδή:η χρήση τεχνητών φύλλων κερήθρας μέ μεγενθυμένα κελιά,5.3 έως 5.7χιλ.,η κακή διατροφή(είτε έχουν αποκοπεί από τήν φυσική βλάστηση είτε ταϊζονται μέ υποκατάστατου γύρης καί σιρόπια ζάχαρης/καλαμποκιού),η κατάχρηση αντιβιοτικών καί χημικών.......πού όταν αυτό επαναλαμβάνεται γιά χρόνια,γίνεται ο πραγματικός φονιάς τών μελισσων,καί εκεί αρχίζουν τά συμπτώματα σηψηγονιών καί άλλων σωματικών ασθενειών,πού σέ μεταγενέστερες γενεές εμφανίζονται σέ προχωρημένα στάδια μέ τήν μορφή μυκητοειδών ασθενειών.Ετσι, τά ακάρεα μαζί με τίς ασθένειες, φέρνουν τήν τελική κατάρευση.Αυτό όπως είναι γνωστό,συμβαίνει επειδή οι μέλισσες καταπίνουν Βακτήρια καί Ιογενή παθογόνα,που ο οργανισμός τους δέν τά αντέχει,όπως επίσης τα Βαρρόα μασουλώντας τόν εξωσκελετό τών μελισσών, δημιουργούν πληγές πού επιτρέπουν στά Βακτήρια καί ιογενείς λοιμώξεις νά ξεκινούν από αυτές.Απαραίτητες οι απολυμάνσεις τής κυψέλης σέ τακτά διαστήματα (βρασμό μέ καυτική ποτάσα η ατμό κ.λ.π.)Σέ ενα σμήνος πού η υγεία του έχει αποκατασταθεί, τα φυσικά αμυντικά συστήματα λειτουργούν σωστά,καί κάθε χημειοθεραπεία γιά τυχόν παράσιτικά ακάρεα μπορεί νά έχουν αντίθετα αποτελέσματα όπως, νά βλάψουν τίς μέλισσες δημιουργόντας νευρολογικές δυσλειτουργίες (CHANEY 1988) καί επίσης, νά μολύνουν παράγωγα κεριού καί κυψέλης,που έχει σάν αποτέλεσμα τήν επιστροφή και μή διάθεση τών προϊόντων.

Ποιά λοιπόν θα πρέπει νά είναι η προσπάθεια από όλους μας???

Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΛΙΣΣΑ!!! Και τά προτεινόμενα είναι: 1. Κυψέλη πού νά μπορεί τό σμήνος νά ρυθμίζει θερμοκρασία καί υγρασία όπως η φύση τό έχει διδάξει (και όχι τίς σημερινές κυψελες που υπαρχουν στό εμπόριο). 2. Φυσική διατροφή(και όχι υποκατάστατα),μέ σκοπό νά βελτιώσει τήν ενεργητικότητα τού σμήνους και τήν σωστή σωματική του λειτουργία. 3. Νά επιτρέψουμε στά σμήνη νά χτίζουν κελιά κερηθρών ανάλογα μέ τό μέγεθός τους, τήν ράτσα τους καί τήν περιοχή τους(καί όχι κερήθρες μέ αφύσικα κελιά τού εμπορίου)είναι αρκετό να τοποθετούμε στήν αρχή ένα ξεκίνημα φύλλου 20 χιλιοστών στίς γονοφωλιές.Τό μέγεθος τής μέλισσας σχετίζεται μέ τήν χωρητικότητα τού κελιού (BAUDOUX 1933) καί παραμένει τό ίδιο καθ' 'ολη τήν διαρκεια τής ζωής της,επίσης ο ΚULZHINSKAYA τό 1956 κατέγραψε ότι η σμίκρυνση τών κελιών, μειώνει τά κίνητρα τροφής πού έχουν τά ακάρεα, έτσι μετά από 2-3 γένες μπορούμε νά τοποθετούμε φύλλα κερηθρών μέ μικρότερα κελιά 4,9χιλ.(υπάρχει τρόπος κατασκευής φύλλων μέ καθαρό κερί, εύκολα, 4.9χιλ.) O W.RITTER 1980,1988, καί KOENINGER 1981 κ.αλλ.δήλωσαν ότι τά Βαρροα δέν μπορούν νά αναπαραχθούν σέ κελιά εργατριών τής Αpis cerana (μικρού μεγέθους) παρά μόνον σέ γόνους κηφήνων,δηλαδή τά ακάρεα έλκονται από τά υπερμεγενθυμένα κελιά όπου υπάρχει η επιπλέον τροφή-πρωτεϊνη,καί τά κρύα μέρη τής κυψέλης(μετέπειτα ανακάλυψη). 4. Επιλογή ράτσας μελισσών γιά βασιλοτροφία από τίς μέλισσές μας καί τήν περιοχή μας, από παραγωγικά μελίσσια, μέ ανεκτικότητα στά παρασιτικά ακάρεα.Σέ κάθε μελισσοκομείο πάντα υπάρχει ένας μικρός αριθμός κυψελών πού είναι παραγωγικές καί διαχειρίζονται τό ακάρι Βαρρόα πάρα πολύ καλά.Από αυτές διαλέγουμε νά κάνουμε βασιλοτροφία καί κηφήνες.Εχοντας μικρότερες μέλισσες έχουμε κατ' αναλογίαν καί μικρότερους κηφήνες (20% ποιό μεγάλοι τών εργατριών) πού σάν ποιό μικροί καί ευκίνητοι προλαβαίνουν πρώτοι τίς Βασίλισσες στίς πτήσεις γονιμοποίησης.Εχοντας τέτοιες Βασίλισσες,αλλάζουμε όλες τις άλλες πού έχουν αυξημένο αριθμό ακάρεων,καί η βελτίωση συνεχίζεται.Κάνοντας μία τέτοια προσπάθεια πιστεύω πώς κάτι καλό θά προκυψει έχοντας σάν στόχο,τά μελίσσια νά αποκτήσουν τήν ανεκτικότητα στά ακάρεα καί τις ασθένειες ,πού είχαν, πρίν ο άνθρωπος τά τοποθετήσει σέ κουτιά.

Γνωρίζουμε ότι οι ασθένειες και τά ακάρεα δέν ειναι τωρινή υπόθεση,αλλά προϋπήρχαν μαζί μέ τήν μέλισσα.Απλώς εμείς βάζοντας τό χεράκι μας, τα πολλαπλασιάσαμε.

Καιρός είναι τώρα να τα ξαναδιώξουμε ακολοθώντας τού νόμους τής φύσης.!

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤETAI

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤETAI

(Δημοσιευμα απο την εφημεριδα Telegraph.co.uk /13-3-2010 απο τον ανταποκριτη ερευνων Richard Gray)

Οι μελισσες ρυθμιζουν με μεγελη ακριβεια την θερμοκρασια μεσα στην κυψελη,με σκοπο να καθορισουν τι ειδος εργασιας προκειται να κανει η καθε μελισσα το υπολοιπο της ζωης της.Αυτο το αποκαλυψε η νεα ερευνα απο τον καθηγητη Jurgen Tautz που ειναι επικεφαλης της ομαδας ερευνας για την μελισσα στο Πανεπιστημιο Wurzburg στην Γερμανια.

Το μυστικο της επιτυχιας των μελισσων βρισκεται βαθεια μεσα στην κυψελη.Ενα μοναδικο ειδος μελισσας,το οποιο μετατρεπει τον εαυτο του σε ειδος κεντρικης θερμανσης,ζεσταινει τα κελια και ρυθμιζει την πολυπλοκη δομη του σμηνους.Οι θερμαστρες μελισσες παιζουν εναν απο τους σημαντικωτερους ρολους για την διαβιωση των σμηνων,που μεχρι σημερα ηταν αγνωστος.Χρησιμοποιοντας την νεα τεχνολογια που επιτρεπει στους ερευνητες να δουν την θερμοκρασια μεσα στις κυψελες, μπορεσαν να δουν πως οι εργατριες -θερμαστρες χρησιμοποιουν το σωμα τους για να δημιουργησουν εναν μοναδικο τροπο κεντρικης θερμανσης στην κυψελη.Οι μελισσες αυτες που η θερμοκρασια του σωματος τους ειναι υψηλωτερη απο τις αλλες ,δεν κρατουν μονον την κυψελη στην απαιτουμενη θερμοκρασια,αλλα μπορουν και ρυθμιζουν τον κοινονικο ιστο του σμηνους.Εντομα κοινωνικα οπως το μυρμηγκι και η μελισσα,μοιραζονται τις δουλειες στην αποικια ουτως ωστε να ωφελειται το συνολον.Ειναι αυτος ο καταμερισμος των εργασιων που κανει τις μελισσες τοσο επιτυχημενες,να συμπεριφερονται σαν μια οργανωμενη κοινωνια και οχι σαν μοναδες.

Οι θερμαστρες μελισσες ειναι υπευθυνες για την σταθερη θερμοκρασια του γονου που βρισκεται στα κελια απο κερι,εως να εκολαυθουν.Οι ερευνητες ανακαλυψαν οτι,αυτες οι εργατριες αυξομειονουν ελαχιστα την θερμοκρασια των αναπτυσσομενων μελισσοχρυσαλιδων,περιπου 1 βαθμο κελσιου,που αυτο επιρρεαζει και προσδιοριζει στο μελλον τι ειδους εργασια προκειται να κανει καθε μελισσα.Αυτες που βρισκονται σε θερμοκρασια 35 βαθμων ,γινονται εξυπνες εξωτερικες εργατριες που ψαχνουν για μελι και γυρη.Εκεινες που βρισκονται στους 34 βαθμους κελσιου γινονται μελισσες εσωτερικες της κυψελης,κανοντας οτι αγγαρεια χρειαζεται,καθαρισμα,αερα,ταισμα,κερια,παραλαβη μελιου και οτι αλλο.

Ο καθηγητης Τautz ειπε οτι αυτο,επιτρεπει στις θερμαστρες μελισσες να κανονιζουν και να εξασφαλιζουν παντα αρκετες μελισσες για τον καθε ρολο εργασιας στην κυψελη,επισης ειπε,οι μελισσες ρυθμιζουν το περιβαλον που ζουν αναπληρωνοντας τις αναγκες του σμηνους.

Με θερμικη βιντεοκαμερα παρακολουθησαν τις αλλαγες της θερμοκρασιας,και το πως καθε μια απο τις θερμαστρες μελισσες αλλαζει την θερμοκρασια του σωματος της,για να φερει εκει που πρεπει την θερμοκρασια στο περιβαλλον που θελει.Αυτο το κανει με τον εξης τροπο:Ακινητοποιοντας τα φτερα της,θετει σε λειτουργια του μυς του πεταγματος,τρεμουλιαζοντας ανεβαζει κατα 10 βαθμους την θερμοκρασια του σωματος της απο την πραγματικη της θερμοκρασια,δηλαδη φθανει τους 44 βαθμους κελσιου.Κατοπιν οι μελισσες αυτες μπαινουν με το κεφαλι στα αδεια κελια που βρισκονται διασπαρτα αμαμεσα στο γονο, και με την βοηθεια που προσφερει το κερι μεταφερεται η θερμοκρασια στον αναπτυσσομενο γονο.

Στο παρελθον οι μελισσοκομοι ερμηνευαν τα κενα κελια του γονου σαν ελατωμα της Βασιλισσας,και προσπαθουσαν να παραγουν Βασιλισσες με λιγωτερα κενα γονου.

Ο καθηγητης Tautz τωρα μας λεει οτι,τα κενα αυτα ειναι απαραιτητα για την εξασφαλιση της θερμοκρασιας του γονου αλλα και του σμηνους.Η θερμοκρασια σωματος για τις μελισσες ειναι απαραιτητη,γυρω στους 35 βαθμους για να μπορουν να πεταξουν.

Οι θερμαστρες μελισσες που αριθμουν απο μερικες εως μερικες εκατονταδες,αναλογα με το μεγεθος της κυψελης και της εξωτερικης θερμοκρασιας,τοποθετουν τους εαυτους τους σε επιλεγμενα κελια για να δημιουργησουν την καταλληλη θερμοκρασια δημιουργοντας και το καταλληλο ειδος μελισσας.Ο καθηγητης Tautz προσθετει:Η παληα ιδεα ηταν οτι, ο γονος κατα την αναπτηξη του δημιουργει καποια θερμοκρασια που κατοπιν ερχονται μελισσες για να συνεχισουν να τον ζεσταινουν.Εμεις ομως ειδαμε οτι την ευθυνη της θερμανσης εχουν απολκειστικα οι θερμαστρες μελισσες που ρυθμιζουν την θερμοκρασια στην κυψελη.Με 44 βαθμους που ανεβαζουν την θερμοκρασια τους θα μπορουσαν να ψηθουν,αλλα αυτο δεν συμβαινει.Βαζοντας του εαυτους του στα αδεια κελια μπορουν να θερμανουν 70 κελια γονου η καθε μια γυρω τους.Κανονικη κεντρικη θερμανση του σμηνους.

Γνωριζοντας αυτο τωρα,οι μελισσοκομοι θα πρεπει να φιαλεγουν Βασιλισσες που να αφηνουν κενα για την ρυθμιση της θερμοκρασιας,και για να υπαρχει στο σμηνος ο απαραιτητος αριθμος μελισσων για καθε εργασια.Ξερουμε επισης για του κροκοδειλουςοτι,η αλλαγη θερμοκρασιας στα αυγα καθοριζει και το φιλο,δηλ.εως 34.5 βαθμους θα βγουν θυληκα.Πανω απο 34.5 θα βγουν αρσενικα.

Ο καθηγητης David Aston προεδρος του British Beekeepers Association και μελος του τεχνολογικου και περιβαλλοντολογικου ινστιτουτου,ειπε οτι ποτε δεν ειχε δωθει ικανοποιητικη εξηγηση γι αυτα τα κενα κελια αναμεσα στον γονο.Ο καθηγητης Tautz μας εδωσε την εξηγηση ,και νομιζω πως οι μελισσοκομοι απο τωρα και στο εξης,θα κοιτάζουν στα αδεια κελια μηπως δουν μελισσες θερμαστρες εν'ωρα εργασιας.

10 ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΜΕΛΙΣΣΩΝ

10 ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΜΕΛΙΣΣΩΝ

(Από τήν ομιλία τού Br.Adam στην APIMONDIA τού1999 στό Βανκούβερ-Καναδά)

Αν καί όλος ο κόσμος τής μελισσοκομίας γνωρίζει τήν προσφορά τού ανθρώπου τής μέλισσας,πού αφιέρωσε 70 ολόκληρα χρόνια,καί τιμήθηκε διεθνώς μέ βραβεία καί διακρίσεις,γιά τόν μοναχό Ανταμ στην Ελλάδα πολύ λίγα λέγονται έως καί καθόλου.Μήπως δέν πρέπει νά μάθουν οι Ελληνες? Μήπως δέν πρέπει νά ξυπνήσουν?Μήπως δέν γνωρίζουν τό έργο του,όπως πολύ καλά γνωρίζουν οί Γερμανοί,Ευρωπαίοι,καί όλοι οί άλλοι εκτός τών Ελλήνων?..Πολλά τά ερωτήματα...

Γι αυτούς πού αγαπούν τήν μέλισσα καί ασχολούνται, ό Brother Adam επισήμανε τα εξής γιά τήν ανατροφή τών μελισσών στή APIMONDIA τού 1999.

1. Οι ράτσες πού κοιτάμε πρέπει νά 'εχουν συνοχή μεταξί τους,ακριβώς μέ τόν ίδιο τρόπο πού κοιτάμε τά διαφορετικά είδη μελισσών από μία ορισμένη γεωγραφική τοποθεσία.Είναι ίσως μία πηγή γενετικών συνδιασμών.

2. Η μελισσα Μπακφαστ (Buckfast) που φτιάξαμε, είναι περισσότερο μέλισσα μιάς γεωγραφικής περιοχής,παρά ένα εμπορικό υβρίδιο.

3. Οι λέξεις κλειδιά γιά τήν ανατροφή νέας ράτσας είναι "έλεγχος κηφήνων"(drone control).Καί ειδικά όταν πάμε νά δημιουργήσουμε καινούργια ράτσα χρησιμοποιώντας συγκρότημα αδελφών Βασιλισσών όπου η πηγή τών κηφήνων είναι απαραίτητη,τότε η μητέρα κυψέλη αυτού τού συγκροτήματος γίνεται ό γενετικός πατέρας τών νέων σμηνών πού θά δημιουργήσουμε.

4. Αποφεύγουμε τήν ενδοανατροφή.Είναι ο μεγάλος εχθρός στήν ανατροφή τών μελισσών,αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σποραδικά.

5. Αφησε τίς μέλισσες νά σού μιλήσουν,και θά σού πούν! Ανεξάρτητα τί δρόμο έχει πάρει τό σμήνος πού κοιτάς,άφησέ το νά σού πεί πόσο καλό είναι, μήν κοιτάς μόνον άν είναι καθαρόαιμο ή τίς θεωρίες σου στό χαρτί.

6. Πρέπει νά μπορεί κανείς νά διακρίνει τήν διαφορά μεταξί τών σμηνών,καί νά ανακαλύπτει τίς ιδιομορφίες κάθε κυψέλης.

7. Δείξε ενδιαφέρον στά θετικά ακραία χαρακτηριστικά ενός σμήνους,καί προσπάθησε νά τά μεταφέρεις στίς επόμενες γενεές κατά τό δυνατόν γιά δοκιμή.

8.Χρειάζεται τουλάχιστον 100 σμήνη γιά νά είναι κανείς αρκετά βέβαιος ότι κάνει λογική πρόοδο στήν ανατροφή που προσπαθεί.

9. Είναι απαραίτητο νά κοιτάς, νά ελέγχεις,καί νά γνωρίζεις από κοντά τίς μέλισσες άν είσαι αυτός πού θά κάνει τήν επιλογή τής ανατροφής.

10. Νά μοιράζεσαι τίς προόδους καί τήν γενετική σου εμπειρία μέ άλλους μελισσοκόμους.Θά τό πάρεις πίσω μέ τόν καιρό, γιατί σάν σύνολο θά επιτευχθούν αποτελέσματα ποιό πολλά από αυτά πού θά είχες άν είσουν μόνος.

ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΩΝ

ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΩΝ

Κάποτε, η πολλαπλή γονιμοποίηση των Βασιλισσών δεν μπορούσε να περάσει απο το μυαλό των μελισσοκόμων αλλα και των ερευνητών.Πριν ομως 200 χρονια περίπου, ο Anton Janscha και ο Francois Huber ,παρατήρησαν οτι, Βασίλισσες γυρίζουν αρκετές φορες απο γαμήλια ταξίδια με τα σημάδια της γονιμοποίησης.Και οι δυο ανδρες το εξηγούσαν ,οτι δηλαδή σημβαίνει οπως και με τα αλλα ζώα,δεν πέτυχε η πρώτη συνένωση και βγαίνουν για δεύτερη η τριίη φορά μήπως πετύχει.Αυτή η ιδέα επικράτησε εως το 1944.Την ιδια αυτή χρονιά ο W.C.Roberts απο την Λουιζιάνα-Αμερικη,δημοσίευσε τα ευρήματά του απο 110 Βασίλισσες που παρατήρησε.Είδε και αυτός πάνω απο τις μισές, να γυρίζουν 2-3 φορες με σημάδια γονιμοποίησης,έχοντας και αυτός την ιδια ιδέα με του άλλους.

Το 1947 ο μοναχός Adam, μετα απο έρευνες,παραδέχτηκε οτι σημβαίνει η πολλαπλή γονιμοποίηση Βασιλισσών. Η τελική ομως επιβεβαίωση ήρθε απο το νησι Volcano, κοντα στις ακτες της Ιταλιας, και τον καθηγητη Routtner to 1953, που με ηλεγμένη πτήση κηφήνων απο Καρνικα,Ευρωπαικη μαυρη φυλη,και Κυπριακή σε διαφορετικές ημερες συνένωσης,αφου εξέτασε τούς απογόνους,ηταν πλεον φανερό για την πολλαπλή γονιμοποίηση.Εξετάζοντας τις Βασιλισσες στο μικροσκόπιο ο καθηγητης Routtner ,ειδε οτι στην σπερματοθήκη τους υπηρχε πολυ περισσοτερο σπερμα απο 1-2 ωριμους κηφηνες κατα την πρωτη πτηση.

Εδω επιβεβαιωθηκε για πρωτη φορα ,το απιθανο,να συνενωνεται η Βασιλισσα με εναν αριθμο κηφηνων κατα την πρωτη της πτηση.Αυτη ηταν η μεγαλητερη ανακαλυψη απο τοτε που ο πατερας Dzierzon ειπε πρωτος για την παρθενογενεση των κηφηνων το 1835.Τωρα επισης γνωριζουμε οτι,μετα την πολλαπλη γονιμοποιηση, το σπερμα των κηφηνων δεν αναμιγνυεται σε ενα σπερματικο υγρο,αλλα παραμενει πηγμενο σε ομαδες-μπαλες. Ο καθε κηφηνας μεταφερει τα χαρακτηριστικα,προτερηματα-μειονεκτηματα της μητερας του αφου προερχεται απο αγονιμοποιητο αυγο,δεν εχει λοιπον πατερα ουτε γυιο.Και εδω αρχιζει το μεγαλο προβλημα στην Βασιλοτροφια.Ο κηφηνας της καθε κυψελης δεν εχει καμια σχεση με τις εργατριες αυτης της κυψελης,διοτι η μητερα του εχει συνενωθει με 10-20 κηφηνες αγνωστου ποιοτητας,και οι εργατριες που θα βγουν απο αυτην θα ειναι αγνωστου ποιοτητας επισης.Ο κηφηνας εχει σχεση μονον με την γιαγια Βασιλισσα,την παραγωγικότητα και τα χαρακτηριστικα των εργατριων της γιαγιας ,δηλαδη απο το γονιμοποιημενο αυγο που προηλθε η μητερα του,αδελφη κατα τα αλλα των εργατριων της γιαγιας.(Για οσους ασχολουνται, εδω αρχιζει η παραγωγη σειρας F1,δηλαδη ο κηφηνας αυτος με τις υποτιθεμενες αδελφες του αλλα απο διαφορετικους πατεραδες,γινονται οι επιλογες κλπ,κλπ.)Σε μια κυψελη που υπαρχει αυτο το μιγμα αγνωστου ποιοτητας εργατριων,δεν ειναι δυνατον ποτε να γνωριζει κανεις την παραγωγη του.Στο μιγμα αυτο μπορει να υπαρχουν διαφορετικων ειδων εργατριες που φερουν τα χαρακτηριστικα,πρωτερηματα-ελατωματα των κηφηνων -πατεραδων τους. .π.χ.αλλες παραγωγικες,αλλες μη παραγωγικες,μελισσες που κανουν οικονομια των αποθεματων του χειμωνα και μελισσες που καταναλωνουν τα αποθεματα γρηγορα,αλλες χτιζουν κερια γρηγορα αλλες αργα,αλλες προπολιζουν πολυ αλλες σμηνουργουν πολυ,επιθετικες και μη επιθετικες,μπορουμε να αριθμουμε πολλα,τα οποια συμβαλλουν στην αναβολη εργασιων που πρεπει να γινουν στην κυψελη, με αποτελεσμα την μειωση της παραγωγης.

Αυτα καταλαβε ο μεγαλος δασκαλος της μελισσοκομιας μοναχος Adam, και εφτιαξε τον πρωτο σταθμο γονιμοποιησης, με κηφηνες στην απομονωση, απο Βασιλισσες παραγωγικες επιλογης σειρας,εκανε απο αυτες βασιλισσες για να δωσουν τους κηφηνες που θα γονιμοποιουσαν τις μελουσες παραγωγικες του Βασιλισσες.Οπως γραφει στο βιβλιο του,απο μια σειρα 22 βασιλισσων,21 απο αυτες εδωσαν στον χρονο περιπου 22,5 κιλα μελι η καθε μια.Μονον η μια εδωσε μονη της 75,5κιλα αυτην τη χρονια.Αυτη η Βασιλισσα μπηκε στο προγραμμα αναπαραγωγης,και την εβαλαν σε ενα απο τα τετρακυψελιδια, με 4 μισα πλαισια Dadant ,και ο σκοπος ηταν να μην εξαντληθει στην γεννα,για να δωσει αυγα γεματα ζωη που προοριζοταν για εμβολιασμο κελιων βασιλισσων.Βασιλισσες που γεννουν 2000 αυγα ημερησιως δινουν κατωτερης ποιοτητος αυγων για βασιλοτροφια.Εδω αναφερει για τις Βασιλισσες αντικαταστασης που πρεπει να αλαζονται αμεσως,και τουτο, διοτι εχουν προελθει απο Βασιλισσες εξαντλημενες και υπο καταρευσην, και αυτο σε αντιθεση με την αντιληψη που επικρατει στον μελισσοκομικο κοσμο γι αυτες τις Βασιλισσες.

Πως ομως θα αλλαξει κανεις Βασιλισσες αφου στο μελισσοκομειο του δεν εχει παρακαταθηκη Βασιλισσων προς αντικατασταση? Οσο και αν φαινεται εξωπραγματικο και δυσκολο,πρεπει στο μελισσοκομειο να υπαρχει διπλασιος αριθμος βασιλισσων απο τον αριθμο των παραγωγικων κυψελων που εχει ενα μελισσοκομειο.Μεσα σε τετρακυψελιδια, απο 4 μισα πλαισια Dadant ,εκει ξεχειμωνιαζουν,αξιολογουνται ,ειτε απο ιδια παραγωγη ειτε απο αγορα,και χρησιμευουν στην αντικατασταση παλαιων Βασιλισσων,χαμενων,μη παραγωγικων,και Βασιλισσων αντικαταστασης.Στα κυψελιδια,κατα την αντικατασταση μπαινουν οι παλιές Βασιλισσες μεχρι το κυψελιδιο να ορφανέψει και να μπει Βασιλοκελι για γονιμοποιηση η αλλη βασιλισσα που αγοραστηκε.

Με την απομονωση των κηφηνων εξασφαλιζεται η ποιοτητα του παραγωγικου σπερματος,που θα γονιμοποιησει τα αυγα των εργατριων της κυψελης,την ομοιομορφια,καθως στην συνεχεια και των αυγων που προοριζονται για Βασιλισσες.Νομιζω πως ειναι καιρος,ειτε κρατικα,ειτε συνεταιριστικα,να γινει καποιο βημα προς αυτην την κατευθυνση,να γινουν σταθμοι γονιμοποιησης και στην Ελλαδα.Μονον με την συνεχη επιλογη Βασιλισσων μπορει να βελτιωθει η παραγωγη μελιου,και η Ελληνικη μελισσοκομια.

MIΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΙΣ AΡΧΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑΣ

MIΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΙΣ AΡΧΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑΣ

Υπάρχει κάτι γύρω απο τις μέλισσες που γοητεύει τους ανθρώπους ανά τους αιώνες. Η υπερφυσική τους αίσθηση στην τάξη και την ακρίβεια, το οτι  προσαρμόζονται σε οτι δήποτε και στα πάντα, οπως και πολλά άλλα χαρακτηριστικά , προσφέρουν μια ανεξάντλητη πηγή ενδιαφέροντος και ευχαρίστησης και για τον επαγγελματία μελισσοκόμο με τις 2000 κυψέλες του, αλλα και για τον ερασιτέχνη με τις λίγες του κυψέλες σε μια γωνία του κήπου.

Η επιτυχία στην μελισσοκομία στηρίζεται κατα κύριο λόγο στην εφαρμογή κάποιων ορθών και λογικών αρχών στην εποχιακή διαχείρηση. Η διαχείρηση πρεπει να συνοδεύεται με την γνώση των πλεονεκτημάτω και μειονεκτημάτων ορισμένων κοινών μεθόδων που χρησιμοποιούνται απο τους μελισσοκόμους.

Προφανώς η προσέγγιση του επαγγελματια μελισσοκόμου θα πρέπει να είναι διαφορετική απ'αυτή του ερασιτέχνη, παρ'όλα αυτά υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές στη διαχείρηση των μελισσών που ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπορεί να αγνοήσει. Ποιες ειναι λοιπον αυτες οι βασικές αρχές που συνήθως παραμελούνται στα εγχειρίδια της μελισσοκομίας?

Υπήρχε μια εποχή, όχι πολλά χρόνια  πριν, που δινόταν μεγάλη αξία σε συγκεκριμένες μεθόδους διαχείρησης, οι οποίες ήταν βασισμένες σε μια παντελή αγνόηση της αληθινά θαυμάσιας οργάνωσης και των σοφά ισορροπημένων αλληλεπιδράσεων που ρυθμίζουν τις δραστηριότητες ενος σμήνους μελισσών . Η πείρα όμως, έχει δείξει οτι τέτοιες παρεμβάσεις και τέτοια έλλειψη των βασικών εκτιμήσεων, όχι μόνον συνηθως  αποτυγχάνουν στο να αποφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, αλλα και αποδεικνύονται αρκετά βλαβερές για τα σμήνη. Μάλιστα, αν δεν υπήρχε αυτή η εκπληκτική ικανότητα της μέλισσας να ξεπερνά και να προσαρμόζει τον εαυτό της στις πιο απροκάλυπτες, αναίτιες παρεμβάσεις πολλών καλόβουλων επιστατών(μελισσοκόμων), η επιτυχία στην μελισσοκομία θα αποδεικνυόταν πολύ πιο δύσκολη απ'οτι είναι. Υπάρχει αδιαμφησβήτητα κάποια αλήθεια στο συμπέρασμα οτι σε πολλές περιπτώσεις ενα σμήνος  θα παράγει  ένα πλεόνασμα και χωρίς την παρέμβαση του μελισσοκόμου.

Μερικές απο αυτές τις αρχές ειναι: όσο μπορούμε, να σεβαστούμε το απαράβατο του βασικού μηχανισμού της ζωής του σμηνους, συγκεκριμένα, στην γονοφωλια. Η επέκταση του γόνου, η αφαίρεση των σφραγισμένων  απο γύρη κεριθρών  για να επιταχυνθει η  αύξηση τού γόνου την άνοιξη, το διεγερτικό τάισμα, κάθε μη-αναγκαία εξέταση και ενόχληση,πρεπει να  είναι αυστηρά απαγορευμένα και να μην έχουν θέση στη διαχείρησή της μελισσοκομιας. Έμφαση επίσης πρεπει να δίνεται στην ελάχιστη χρήση καπνού, όχι παραπάνω απ'όση χρειάζεται. Πράγματι, η σωστή χρήση του καπνού για τον ελεγχο των μελισσών είναι τέχνη.

Οπουδήποτε ασκείται η μελισσοκομία με σκοπό το κέρδος, το στοιχείο του χρόνου, σε κάθε βήμα ή κάθε τρόπο που αποτελεί ένα σχέδιο διαχείρησης, θα πρέπει αναγκαστικά να παίξει σημαντικό ρόλο. Στην ουσία οι οικονομικές απολαβές θα εξαρτηθούν σημαντικά απο μια λεπτομερή και εξονυχιστική εξέταση και εκτίμηση του χρόνου που απαιτεί η κάθε λειτουργία. Κάθε μηχανισμός και απλοποίηση η οποία εξοικονομεί χρόνο και ενέργεια, είναι ύψιστης σημασίας στην επαγγελματικη μελισσοκομία. Ο σχεδιασμός των διαφόρων εργαλειών, αλλα ακόμα και το είδος μέλισσας που χρησιμοποιούμε, θα έχει αποφασιστική επίπτωση στον χρόνο που θα χρειαστεί να αφιερώσουμε στο σμηνος κατα την διάρκεια μιας εποχής. Η αθροιστική επίπτωση μιας συγκεκριμένης ενέργειας, η οποία επαναλαμβάνεται ίσως και εκατό φορές τη μέρα κατα την δραστήρια περίοδο της μελισσοκομιας, είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για τον επαγγελματία μελισσοκόμο. Όπως συμβαίνει συχνά, φαινομενικά ασήμαντα περιστατικά φανερώνουν πληροφορίες μεγίστης σημασίας και μεγάλων επιπτώσεων.Εδω  σαν παραδειγμα,θα ηθελα να μεταφέρω ενα συμβάν απο το βιβλίο του μοναχού Ανταμ "Η Μελισσοκομια στο μοναστηρι Μπακφαστ".

Όταν  έθεσαν υπεύθυνο του μελισσοκομικού τμήματός στο μοναστηρι Μπακφαστ το 1919 τον Μοναχο Adam , ήταν σε μια περίοδο που η μελισσοκομία στη χώρα αυτή αντιμετώπιζε μια σειρά βαρυσήμαντων προβλημάτων. Η ασθένεια " Isle of Wight",(Τραχειακή Ακαρίαση) όπως ήταν γνωστή τότε, είχε ξεκάνει όχι μόνο την παλιά Αγγλική μέλισσα, αλλα και κατα μεγάλο ποσοστό, τον τρόπο με τον οποίο ασκούνταν η μελισσοκομία μέχρι τότε. Η μελισσοκομία έπρεπε αναγκαστικά να επαναπροσανατολιστεί και να προσαρμοστεί στις νέες καταστάσεις. Οι ιδέες και πεποιθήσεις του παλιού καιρού, που πριν την καταστροφή της παλιάς ιθαγενούς μέλισσας είχαν ένα βαθμό δικαίωσης, πλέον δεν έστεκαν. Η Ιταλική μέλισσα, που τώρα είχε σφετεριστεί μια σχεδόν αδιαμφισβήτητη κυριαρχία, λόγω της υψηλής αντίστασής της στον ιό που αποδείχθηκε μοιραία για την ιθαγενή μέλισσα, δεν μπορούσε να διαχειρισθεί με τον ίδιο τρόπο που ήταν διαχειρήσιμο το προηγούμενο γηγενές είδος. Όπως πολύ συχνα συμβαίνει, οι παλιοί μελισσοκόμοι είχαν μεγάλη δυσκολία στο να δεχθούν και να προσαρμοστούν στις νέες καταστάσεις που τους επιβλήθηκαν. Ήταν ευρέως διαδεδομένο εκείνον τον καιρό οτι η μη-ιθαγενής μέλισσα, όπως και οι ξένες μέθοδοι μελισσοκομίας, ήταν αρκετά ακατάλληλες για τις συνθήκες που επικρατούσαν στις Βρετανικές Νήσους. Αυτές οι απόψεις, στις οποίες υπήρχε απόλυτη πεποίθηση, ήταν βασισμένες σε μια παρανόηση. Απο την άλλη, ακόμη κι ο πιο ριζοσπαστικός μελισσοκόμος δεν μπορούσε να φανταστεί τις εξελήξεις που επιφύλασσε το μέλλον. Για παράδειγμα, το 1906 ένας μελισσοκόμος στη γειτονιά αυτή, απέσπασε απο ενα σμηνος, με μια διασταυρωμένη βασίλισσα , ένα πλεόνασμα 160 lb.(80 κιλα περιπου), που τότε θεωρείτω ρεκόρ. Όμως,  το 1920, ηταν χρονιά που το μοναστηρι εβγαλε έναν γενικό μέσο όρο μελιου όχι λιγότερο απο 192 lb(95 κιλα περ)παραγωγης, και ατομική απόδοση που ξεπερνούσε τα 3 cwt(300 lb)=150 κιλα περιπου. Παρ'οτι οι υψηλές  αποδόσεις ανα  κυψελη ηταν σχετικά συνήθεις, ο γενικός μέσος όρος παραγωγης, κατα την πάροδο κάποιων ετών, είναι αυτός που μετράει.

Μέχρι το 1920 τα σμηνη του μοναστηριου ήταν  όπως ήταν τότε η παράδοση, σε μια κυψελη 10 πλαισιων γονοφωλιας της Αγγλικης Εθνικης Κυψελη. Γνώριζαν οτι  ένας  γονοθάλαμος αυτής της χωρητικότητας ήταν αρκετά ανεπαρκής για την περισσότερο γόνιμη Ιταλική μέλισσα και ειδικά την διασταυρωμένη. Έτσι οι Ιταλικές μέλισσες δεν είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν την μέγιστη αποικιακή τους δύναμη και την μέγιστη δυνατή ικανότητα τους στο μάζεμα μελιού. Πράγματι, ο αυστηρός περιορισμός δημιούργησε πρόωρη ασφυξία, που με τη σειρά του μείωσε κι άλλο την δυνατότητα στο μάζεμα μελιού τέτοιων αποικιών. Αλλα η παράδοση και οι συμβατικές απόψεις της τότε εποχής ήταν αποφασιστικά αντίθετες στη χρήση δύο γονοθαλαμων.

Το φθηνόπωρο του 1920 τοποθετήσαν δοκιμαστικά ενα σμηνος σε δύο γονοφωλιες, που είχε μέσα περίπου 40 lb(20 κιλα περιπου) αποθέματος. Την επόμενη άνοιξη το σμηνος αυτο ήταν πολύ μπροστά απο τα αλλα σμηνη που ξεχειμώνιασαν με 10 πλαισια. Η ανοιξιάτικη παραγωγη αυτου του σμηνουςξεπέρασε τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες τους και μέχρι να ανθίσουν τα λειβάδια, κάλυψε τις 2 γονοφωλιες και ήταν έτοιμο για το πρωτο πατωμα. Εκτός απο το να του να βαζουνε τα πατωματα όποτε χρειαζόταν και που εφθασαν τα έξι, αυτο το σμηνος δεν απαίτησε καθόλου δουλειά καθ'όλη τη διάρκεια της περιόδου. Μέχρι το τέλος Ιουλίου καταλάμβανε δύο γονοφωλιες, έξι πατωματα και υψώνονταν σαν φάρος πάνω απο τις υπόλοιπες κυψέλες. Όντως αποδείχθηκε φάρος, όχι μόνο με την συμβολική έννοια, αλλα και με μια σοβαρή πρακτική έννοια. Τους έδειξε, όχι μόνο την τροπή και την κατεύθυνση που θα έπρεπε να ακολουθήσει η μελισσοκομία , αλλα επίσης υποδείκνυε και τα βράχια και τις αμμοσύρτες, οι οποίες πολύ συχνά οδηγούν σε ναυάγιο, στην σύγχρονη μελισσοκομία. Δεν μπορούμε να παρεμβαίνουμε όποτε θέλουμε στην υψηλά οργανωμένη ζωή ενος σμηνους  χωρίς τιμωρία.

Αυτο το σμηνος ήταν φυσικά το τέλειο παράδειγμα, αλλα η επίδοσή του σε καμία περίπτωση δεν ήταν υπερβολική. Αυτή το σμηνος τους εδωσε 11/2 cwt.= (150 lb η 75 κιλα)χωρίς καθόλου κόπο ή χρονοβόρα προσοχή- δηλαδη έβγαλε επιπλέον 40 lb (20 κιλα) απο το γενικό μέσο όρο της χρονιας. Όταν εγινε η  ερώτηση : Ποιός ήταν ο λόγος αυτής της απροσδόκητης επιτυχίας? Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία οτι η απάντηση βρίσκεται στην μεγαλύτερη κυψέλη, ή πιο σωστα, στον απεριόριστο χώρο αναπαραγωγής που παρείχε η χρήση των δύο γονοθαλαμων και η αφθονία αποθέματος για τον χειμώνα.

Αυτοί οι δύο παράγοντες μαζί, ο απεριόριστος χώρος αναπαραγωγής και τα άφθονα αποθέματα, επέτρεψαν την ανενόχλητη ανάπτυξη του σμηνους την άνοιξη, χωρίς οποιοδήποτε είδος διεγερτικού ταϊσματος. Αλλα, ο άφθονος αναπαραγωγικός χώρος, και μια αφθονία αποθέματος δεν θα έπιαναν τόπο χωρίς μια πρώτης τάξεως βασίλισσα αποδεδειγμένης γονιμότητας, και χωρίς μια ρατσα μελισσων  γνωστή για τις ικανότητες της στο μάζεμα μελιού. Παρ'όλο την καλή βασίλισσα, το σμηνος αυτο δεν θα είχε βγάλει ούτε ενα κιλο παραπάνω μέλι απο τα άλλα , εαν δεν ήταν παρόντες και οι άλλοι παράγοντες. Απο την άλλη, γνωρίζουμε απο πικρή εμπειρία, οτι χωρίς μια πρώτης τάξεως βασίλισσα, όλοι οι άλλοι παράγοντες είναι ανώφελοι, μάλιστα μπορούν να γίνουν και μειονέκτημα. Συν τοις άλλοις, γνωρίζουμε οτι σε ενα σμηνος, αν του δοθούν οι κατάλληλες συνθήκες, όχι μόνο θα παράγει περισσότερο μέλι, αλλα θα το παράγει με ελάχιστη εργασία και χρόνο απο μέρους του μελισσοκόμου.

Συνοψίζοντας : αυτό το περιστατικό μας παρέχει μια βαθμίδα αξιών, μια λίστα προτερεοτήτων, για επιτυχή και οικονομικά ασφαλή μελισσοκομία. Πρώτον: πρέπει να έχουμε μια μέλισσα που να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της σύγχρονης μελισσοκομίας. Δεύτερον: χρειαζόμαστε ένα είδος κυψέλης με ένα γονοθαλαμο αρκετού μεγέθους ώστε να δίνει τη δυνατότητα στο σμηνος να φτάσει την μεγαλύτερη δυνατή ικανότητά του στο μάζεμα μελιού. Τρίτον: ο μελισσοκόμος θα πρέπει πάντα να προσέχει τα ένστινκτα και την άριστα ανεπτυγμένη οργάνωση της μέλισσας.