Προτιμότερη η πρόληψη από τήν θεραπεία.Η σκέψη αυτή μέ έκανε νά ψάχνω κι εγώ, όπως πάρα πολλοί άνθρωποι,επιστήμονες,βιολόγοι,ερευνητές γιά τήν ελάττωση ή καί εξάλειψη τού Βαρρόα.Θά ήθελα κι εγώ νά διαπιστώσω τή επίδραση πού έχει η θερμοκρασία στήν αναπαραγωγή του,αυτό δηλαδή πού είπαν ερευνητές,στήν 2η Διεθνή Συνδιάσκεψη γιά τήν Αφρικανοποίηση καί τά ακάρεα στήν μέλισσα, τόν Απριλιο τού 2000 στην Τουσον( Second International Conference on Africanized Honey Bees and Bee Mites, 10-12 April 2000, Tucson.)-Περίληψη τής συνδιάσκεψης δημοσιεύθηκε από τόν Εric Mussen,τμήμα εντομολογίας τού πανεπιστημίου τής Καλιφόρνια-.
Η έρευνα έγινε από τούς Velthuis, Hayo H W, Kraus, Bernhard, 2000 ,αφού σκόπιμα κρύωσαν τόν γόνο τήν εποχή τής αναπαραγωγής του, Ανοιξη Φθινόπωρο,τοποθετώντας λεπτά σκέπαστρα,ανοίγοντας τούς πάτους μέ σίτα,τροφοδοτόντας τά μελίσσια γιά τήν εξάπλωση τού γόνου,καί βάζοντας άχτιστες κυρίθρες ανάμεσα στόν γόνο,είδαν ότι τό Βαρρόα διπλασιάστηκε.Η ίδια έρευνά έδειξε ότι, στήν περιοχή τού γόνου πού η θερμοκρασία ήταν 35 βαθμοί κελσίου μέ 79-85% υγρασία η ανάπτυξη τού Βαρρόα ήταν μηδενική έως 2%, η δέ πολύ μεγάλη αναπαραγωγή του ήταν στά εξωτερικά μέρη τού γόνου καί στόν κηφηνογόνο, πού η θερμοκρασία ήταν στούς 33 βαθμούς κελσίου,καί χαμηλή υγρασία.Στά σημεία τού γόνου πού η υγρασία ήταν στά φυσιολογικά επίπεδα 59-68% RH, τό Βαρρόα πολλαπλασιαζόταν κανονικά.Τό ποιό σκληρό γι αυτό ήταν εκεί πού είχε τούς 35 βαθμους καί υγρασία 79-85% . Φαίνεται ότι, τά κρύα μέρη τής κυψέλης ευνοούν τόν πολλαπλασιασμό του.Οι παλιές κυρίθρες ευνοούν τήν ανάπτυξή του βαρρόα διότι τά κουκούλια πού έχουν μείνει μέσα αλοιώνουν τήν συνοχή καί μετάδωσης τής θερμοκρασίας από κελί σέ κελί μέ τί θερμάστρες μέλισσες-(προηγούμενή μου ανάρτηση)-.Τό νά μπορεί η μέλισσα νά ρυθμίζει τήν θεροκρασία της καί να έχει τήν υγρασία της, παίζει σπουδαίο ρόλο γιά τήν αντιμετώπιση,την ελάτωση η καί τήν εξάλειψη τού Βαρρόα.Κάπως έτσι ξεκίνησα δοκιμάζοντας τίς Γερμανικές κυψέλες πολυστερίνης,γιά τήν σταθεροποίηση τής θερμοκρασίας,μέ βαθειά βάση καί εσωτερικό πάτο,ο οποίος κατά τήν διαρκεια τής αναπαραγωγής τού γόνου μπαίνει γιά τήν ρύθμιση τής θερμοκρασίας-υγρασίας,καί τόν χειμώνα πού γόνος δέν υπάρχει, ο πάτος βγαίνει.Αυτή είναι καί η διαχείρηση τών σμηνών από τούς ευρωπαίους καί Γερμανούς μελισσοκόμους .Εδώ επανέρχομαι στήν προηγούμενη ανάρτησή μου, "Οι κυψελες Langstroth καί τά καπάκια τύπου Αυστραλίας",Μήπως, εκτός από ακατάλληλες, είναι καί καταστροφικές γιά τήν Ελληνική μελισσοκομία?Μήπως ευνοούν κατά μεγάλο ποσοστό τήν υπέρμετρη ανάπτυξή του?Ακόμα,μήπως διάφοροι χειρισμοί πού γίνονται στήν κυψέλη δέν θά έπρεπε νά γίνονται,αυτοί δηλαδή πού κρυώνουν τό γόνο,πού στεγνώνουν τήν κυψέλη καί βοηθούν στήν τρομακτική του ανάπτυξή ???
Ο Ερικ Οστερλουντ(Erik Osterlund) ,μελισσοκόμος,ερευνητής,εκδότης τού μελισσοκομικού περιοδικού"Bitidningen"στήν Σουηδία,καί φίλος τού μοναχού Adam,προχώρησε ακόμα ποιό πολύ καί εφάρμοσε τήν θεωρία τού μικρού κελιού καί τής μικρής μέλισσας.Εχοντας μικρά κελιά, δημιούργησε συνοστιμό, πού εχει σάν αποτέλεσμα τήν καλύτερη ρύθμιση τής θερμοκρασίας καί υγρασίας.Φτιάχνοντας μικρή μέλισσα δημιούργησε αύξηση τής παραγωγής, βάση τής θεωρίας τής αεροδυναμικής που,η πυκνότητα τού αέρα εχει σχέση μέ τήν εκτόπιση ενός σώματος,μεγαλώνοντας ένα σώμα η περιοχή μεγαλώνει Χ4,ενώ η έλξη εχει σχέση με το βάρος ενός σώματος,πού εδώ η αύξηση είναι Χ 8.Σχέση δηλαδή Βομβαρδιστικού μέ Μαχητικού αεροσκάφους.Κατά την θεωρία αυτή, η μικρή μέλισσα είναι ποιό παραγωγική λόγω ευκινησίας,ενώ η μεγάλη μέλισσα, μεγαλύτερης χωρητικότητας σάκου, ποιό δυσκίνητη λιγότερο παραγωγική.Το σκεπτικό είναι ότι, όπου μπήκε ανθρώπινο χέρι σέ θέματα τής φύσης, είναι αναπόφευκτο νά μήν έχουν γίνει λάθη.Οταν χτίζει η μέλισσα κελιά γόνου τά κάνει μικρότερα,ή κατά τό μέγεθος τής ράτσας της,ενώ γιά αποθήκευση μελιού τά κάνει ποιό μεγάλα.Στήν αγορά όμως τά κελιά έχουν ένα μέγεθος,υποχρεώνοντας έτσι τήν μέλισσα νά κατασκευάσει τά κελιά γόνου στά μέτρα πού τής δίνουμε,βγάζοντας δηλαδή μέλισσες από καλούπι, κατά παραγγελία,αψηφόντας τήν φυσιολογία τής κάθε ράτσας.Ο Οστερλουντ θεώτησε ότι, μέ τό μικρότερο κελί, θά γινόταν καλύτερη διαχείρηση τού Βαρρόα,καί τό πέτυχε σέ εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό,καί σέ βαθμό πού οι μέλισσές του νά μήν χρειάζονται θεραπεία.Εφτιαξε μία παραγωγική μέλισσα,τήν οποία ονόμασε ELGON ,μέ διασταύρωση Buckfast & Monticola,χρησιμοποιόντας κελιά 4.9 χιλιοστά,αντί 5.3 τής αγοράς.Από τά αποτελέσματά του,πρέπει νά έκανε σωστή επιλογή,διότι τό συστημα αυτό τών μικρών κελιών,χρησιμοποιήται στήν Αριζόνα εδώ καί πολλά χρόνια από τόν Ed&Dee Lusby μέ επιτυχία κατά του Βαρροα, σέ 800-1000 κυψέλες χωρίς φάρμακα ή άλλη θεραπεία(μπορεί να τούς βρεί κανείς στό internet).
Μπαίνουν λοιπόν πολλά ερωτήματα σέ σχέση, μέ τήν κυψέλη, τά κελιά γόνου,τούς μελισσοκομικούς χειρισμούς,καί τελικά άν θά πρέπει να μπαίνουν ολόκληρα φύλα κηρήθρας στά πλαισια, η είναι προτιμότερο μόνον μία αρχή κυρίθρας 3-4 εκατοστών, γιά νά αφήνουμε τήν μέλισσα νά κάνει σωστά τήν δουλειά της,ανάλογα με τήν φυσιολογία της, έτσι ακριβώς όπως χρειάζεται καί όπως τήν δίδαξε η φύση.Στόν κόσμο τής μελισσοκομίας μεταξύ μελισσοκόμων λέγονται πολλά σωστά,αλλά καί ορισμένα λάθος.Ειναι καιρός νά κάνουμε αναθεωρήσεις καί περισσότερη έρευνα, άν θέλουμε η μελισσοκομία μας νά πάει μπροστά.
Μην ξεχνάμε ότι,όταν ακούγεται μία λανθασμένη φράση,λέξη, ή μία ιδέα, επειδή ακριβώς επαναλαμβάνεται από πολλούς, στό τέλος λανθασμένα,τήν θεωρούμε σωστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου