ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΝΕΚΤΙΚΑ ΜΕΛΙΣΣΙΑ ΣΤΑ ΒΑΡΡΟΑ!

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΝΕΚΤΙΚΑ ΜΕΛΙΣΣΙΑ ΣΤΑ ΒΑΡΡΟΑ!

Ο μικρός αριθμός ακάρεων είναι συνήθως μή ανιχνεύσιμος,είτε μέ χημικές είτε μέ βιολογικές μεθόδους εξέτασης .Οταν όμως έλθει η στιγμή πού ό μελισσοκόμος καταλάβει ότι κάτι δέν πάει καλά, τότε ειναι αργά.

Είναι λοιπόν αναγκαίο η προσέγγιση νά γίνει αντίστροφα,δηλαδή,θά πρέπει νά ανιχνεύσουμε ορατά σημεία δυσλειτουργίας καί έντασης στά μελίσσια πού είναι προάγγελοι τών ακάρεων,καί μέ τήν εφαρμογή βιολογικών μεθόδων θεραπείας καί διαχείρησης νά μπορέσουμε νά εξολοθρεύσουμε τά τεχνικά σημεία που βοηθούν τά ακάρεα στόν πολλαπλασιασμό τους καί τή φυσική μείωση στίς δευτερεύουσες ασθένειες πού προέρχονται από αυτά.Η βαριά φαρμακευτική αγωγή είναι ένας τρόπος καταπολέμησης τών ακάρεων,καί τής έντασης πού προκαλούν οι ασθένειες πού τά συνοδεύουν,όμως,τήν ίδια στιγμή τά χημικά απλώς αποκρύπτουν τά συμπτώματα καί διαιωνίζουν τό πρόβλημα.Επίσης, σέ προχωρημένα στάδια έντασης τών ακάρεων ,η θεραπεία μέ βιολογικά μέσα γίνεται δύσκολα διότι,όταν υπάρχει χημική εξάρτηση είναι σχεδόν αδύνατον νά σταματήσει ή θεραπεία χωρίς σημαντική απώλεια σμηνών.

Η ένταση τών μελισσών,οι ασθένειες καί οι απώλειες,είναι αποτέλεσμα τής ευρέως αποδεκτής άσκησης τής μελισσοκομίας.δηλαδή:η χρήση τεχνητών φύλλων κερήθρας μέ μεγενθυμένα κελιά,5.3 έως 5.7χιλ.,η κακή διατροφή(είτε έχουν αποκοπεί από τήν φυσική βλάστηση είτε ταϊζονται μέ υποκατάστατου γύρης καί σιρόπια ζάχαρης/καλαμποκιού),η κατάχρηση αντιβιοτικών καί χημικών.......πού όταν αυτό επαναλαμβάνεται γιά χρόνια,γίνεται ο πραγματικός φονιάς τών μελισσων,καί εκεί αρχίζουν τά συμπτώματα σηψηγονιών καί άλλων σωματικών ασθενειών,πού σέ μεταγενέστερες γενεές εμφανίζονται σέ προχωρημένα στάδια μέ τήν μορφή μυκητοειδών ασθενειών.Ετσι, τά ακάρεα μαζί με τίς ασθένειες, φέρνουν τήν τελική κατάρευση.Αυτό όπως είναι γνωστό,συμβαίνει επειδή οι μέλισσες καταπίνουν Βακτήρια καί Ιογενή παθογόνα,που ο οργανισμός τους δέν τά αντέχει,όπως επίσης τα Βαρρόα μασουλώντας τόν εξωσκελετό τών μελισσών, δημιουργούν πληγές πού επιτρέπουν στά Βακτήρια καί ιογενείς λοιμώξεις νά ξεκινούν από αυτές.Απαραίτητες οι απολυμάνσεις τής κυψέλης σέ τακτά διαστήματα (βρασμό μέ καυτική ποτάσα η ατμό κ.λ.π.)Σέ ενα σμήνος πού η υγεία του έχει αποκατασταθεί, τα φυσικά αμυντικά συστήματα λειτουργούν σωστά,καί κάθε χημειοθεραπεία γιά τυχόν παράσιτικά ακάρεα μπορεί νά έχουν αντίθετα αποτελέσματα όπως, νά βλάψουν τίς μέλισσες δημιουργόντας νευρολογικές δυσλειτουργίες (CHANEY 1988) καί επίσης, νά μολύνουν παράγωγα κεριού καί κυψέλης,που έχει σάν αποτέλεσμα τήν επιστροφή και μή διάθεση τών προϊόντων.

Ποιά λοιπόν θα πρέπει νά είναι η προσπάθεια από όλους μας???

Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΛΙΣΣΑ!!! Και τά προτεινόμενα είναι: 1. Κυψέλη πού νά μπορεί τό σμήνος νά ρυθμίζει θερμοκρασία καί υγρασία όπως η φύση τό έχει διδάξει (και όχι τίς σημερινές κυψελες που υπαρχουν στό εμπόριο). 2. Φυσική διατροφή(και όχι υποκατάστατα),μέ σκοπό νά βελτιώσει τήν ενεργητικότητα τού σμήνους και τήν σωστή σωματική του λειτουργία. 3. Νά επιτρέψουμε στά σμήνη νά χτίζουν κελιά κερηθρών ανάλογα μέ τό μέγεθός τους, τήν ράτσα τους καί τήν περιοχή τους(καί όχι κερήθρες μέ αφύσικα κελιά τού εμπορίου)είναι αρκετό να τοποθετούμε στήν αρχή ένα ξεκίνημα φύλλου 20 χιλιοστών στίς γονοφωλιές.Τό μέγεθος τής μέλισσας σχετίζεται μέ τήν χωρητικότητα τού κελιού (BAUDOUX 1933) καί παραμένει τό ίδιο καθ' 'ολη τήν διαρκεια τής ζωής της,επίσης ο ΚULZHINSKAYA τό 1956 κατέγραψε ότι η σμίκρυνση τών κελιών, μειώνει τά κίνητρα τροφής πού έχουν τά ακάρεα, έτσι μετά από 2-3 γένες μπορούμε νά τοποθετούμε φύλλα κερηθρών μέ μικρότερα κελιά 4,9χιλ.(υπάρχει τρόπος κατασκευής φύλλων μέ καθαρό κερί, εύκολα, 4.9χιλ.) O W.RITTER 1980,1988, καί KOENINGER 1981 κ.αλλ.δήλωσαν ότι τά Βαρροα δέν μπορούν νά αναπαραχθούν σέ κελιά εργατριών τής Αpis cerana (μικρού μεγέθους) παρά μόνον σέ γόνους κηφήνων,δηλαδή τά ακάρεα έλκονται από τά υπερμεγενθυμένα κελιά όπου υπάρχει η επιπλέον τροφή-πρωτεϊνη,καί τά κρύα μέρη τής κυψέλης(μετέπειτα ανακάλυψη). 4. Επιλογή ράτσας μελισσών γιά βασιλοτροφία από τίς μέλισσές μας καί τήν περιοχή μας, από παραγωγικά μελίσσια, μέ ανεκτικότητα στά παρασιτικά ακάρεα.Σέ κάθε μελισσοκομείο πάντα υπάρχει ένας μικρός αριθμός κυψελών πού είναι παραγωγικές καί διαχειρίζονται τό ακάρι Βαρρόα πάρα πολύ καλά.Από αυτές διαλέγουμε νά κάνουμε βασιλοτροφία καί κηφήνες.Εχοντας μικρότερες μέλισσες έχουμε κατ' αναλογίαν καί μικρότερους κηφήνες (20% ποιό μεγάλοι τών εργατριών) πού σάν ποιό μικροί καί ευκίνητοι προλαβαίνουν πρώτοι τίς Βασίλισσες στίς πτήσεις γονιμοποίησης.Εχοντας τέτοιες Βασίλισσες,αλλάζουμε όλες τις άλλες πού έχουν αυξημένο αριθμό ακάρεων,καί η βελτίωση συνεχίζεται.Κάνοντας μία τέτοια προσπάθεια πιστεύω πώς κάτι καλό θά προκυψει έχοντας σάν στόχο,τά μελίσσια νά αποκτήσουν τήν ανεκτικότητα στά ακάρεα καί τις ασθένειες ,πού είχαν, πρίν ο άνθρωπος τά τοποθετήσει σέ κουτιά.

Γνωρίζουμε ότι οι ασθένειες και τά ακάρεα δέν ειναι τωρινή υπόθεση,αλλά προϋπήρχαν μαζί μέ τήν μέλισσα.Απλώς εμείς βάζοντας τό χεράκι μας, τα πολλαπλασιάσαμε.

Καιρός είναι τώρα να τα ξαναδιώξουμε ακολοθώντας τού νόμους τής φύσης.!